Immediate Family
-
wife
-
mother
-
sister
-
sister
-
brother
About Boleslaus II, duke of Bohemia
http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslav_II_of_Bohemia
https://finnholbek.dk/getperson.php?personID=I29019&tree=2
The information in this profile is wrong. Boleslav II married Emma, daughter of Konrad of Burgundy. They had 4 children: Vaclav, Boleslav, Jaromir and Oldrich (d. 1034)
Boleslaus II of Bohemia
From Wikipedia, the free encyclopedia
For another (Boleslaw) Boleslaus the Pious, see Boleslaus of Greater Poland.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 928 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, laims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush [1]
-http://fmg.ac/Projects/MedLands/BOHEMIA.htm#BoleslavIIdied999
1. BOLESLAV ([927/28]-7 Feb 999). The Chronica Boemorum names "secundus Bolezlaus dux" as son of Boleslav[35]. His birth date range is estimated from the birth date of his younger brother, and assuming that the birth date range of their father is accurate. He succeeded his father in [967] as BOLESLAV II "der Fromme" Duke of the Bohemians. Duke Boleslav supported the rebellion of Heinrich II "der Zänker" Duke of Bavaria against his cousin Emperor Otto II in [974/75]. After the latter confiscated the duke's territories, ex-Duke Heinrich fled to Bohemia and took refuge with Duke Boleslav[36]. Emperor Otto II founded a bishopric in Prague in 975[37]. Duke Boleslav supported Heinrich "den Zänker" ex-Duke of Bavaria in his rebellion against Otto III King of Germany in 984[38]. He founded Lundenburg abbey in 993. The Cronica Principum Regni Boemiæ records the death in 999 of "Boleslaus Pius filius Boleslai Sacui", adding that he created the bishopric of Prague and founded the monasteries of "sanctum Georgium et in Breunowia et in Insula"[39].
m HEMMA, daughter of --- (-1005 or 1006). The Chronica Boemorum names "Hemmam" as wife of "secundus Bolezlaus dux", without giving her origin, and records her death in 1006 in a later passage[40]. Thietmar records that she was sent into exile with her son Jaromir and the latter's unnamed younger brother[41], which appears to be dated to 1003.
[ Duke Boleslav has been suggested as the possible husband of Ælfgifu of Wessex, daughter of Edward "the Elder" King of Wessex & his second wife Ælfleda ---. Hroswitha of Gandersheim describes her as "Adiva … younger in years and likewise inferior in merit" to her older sister Eadgyth, whom she accompanied to Germany to provide an alternative choice of bride for Otto of Germany[42]. According to William of Malmesbury, she married "a certain Duke near the Alps"[43], who has not been identified. It seems improbable chronologically that her husband could have been Duke Boleslav. Although the duke's birth date is not known, his younger brother Strakhvas was born 28 Sep 929[44]. It therefore seems unlikely that Boleslaw could have been born much earlier than 925 at the earliest, whereas Ælfgifu was probably born in the range [910/15] assuming that she was of marriageable age when she went to Germany with her sister. ]
Duke Boleslav II & his wife had four children:
Wiklopedia:
Boleslav II. († 7. Februar 999), auch Boleslav der Fromme, war ein böhmischer Fürst aus dem Geschlecht der Přemysliden. Er herrschte über die zentrale Region um Prag, das dominierende Territorium Böhmens.
Inhaltsverzeichnis
[Anzeigen]
* 1 Leben
o 1.1 Böhmische Innenpolitik
o 1.2 Bündnispolitik
o 1.3 Kirchenpolitik
o 1.4 Nachkommen
* 2 Rezeptionsgeschichte
* 3 Literatur
* 4 Weblinks
* 5 Einzelnachweise
Leben [Bearbeiten]
Boleslav II. war ein Sohn Boleslavs I. des Grausamen. Sein Geburtsdatum ist unbekannt; Schätzungen verlegen es meist in die 930er bis 940er Jahre. In den Quellen wird er erstmals aus Anlass seines Regierungsantritts 972 genannt. Widukind von Corvey erwähnt zwar einen Sohn Boleslavs I., der 950 seinen Vater im Kampf gegen Otto I. unterstützte; dieser namenlose Sohn war aber nach Meinung der meisten Historiker nicht mit Boleslav II. identisch und im Jahr 972 möglicherweise bereits verstorben. Auch die anderen Nachkommen Boleslavs I. kamen für die Thronfolge nicht in Frage: Doubravka war mit dem polnischen Herzog verheiratet, die jüngeren Kinder Strachkvas und Mlada für den geistlichen Stand bestimmt.[1]
Böhmische Innenpolitik [Bearbeiten]
Boleslav II. trat nach dem Tod seines Vaters ein schweres Erbe an. Böhmen stand unter Druck von außen, aber auch durch Machtansprüche seitens der böhmischen Fürsten aus dem Geschlecht der Slavnikiden, durch deren Territorium in Nordostböhmen der wichtige Handelsweg von Spanien über Prag und Kiew bis nach China führte. Nach dem Tod von Slavník, des Anführers des Hauses, 981, begann dessen Sohn Soběslav die Unabhängigkeit seines Territoriums anzustreben und lehnte sich an Polen und Sachsen an. Wegen schwerer Auseinandersetzungen mit Boleslav musste Soběslav in den folgenden Jahren das Land zweimal verlassen. Als 983 der erste Prager Bischof Thietmar starb, wurde Adalbert von Prag, ein Bruder Soběslavs, sein Nachfolger. Damit wurde die Macht der Slavnikiden weiter gestärkt. 995, während eines Feldzugs Ottos III. gegen die Abodriten, an dem Boleslav teilnahm, überfielen von Boleslav dem Frommen gesendete Truppen die Burg Soběslavs und ermordeten einen Großteil seiner Familienmitglieder, wodurch die Opposition zusammenbrach und die Slavnikiden nach dem Tod des nach Polen geflüchteten Soběslav ausstarben[2]. Diese Ausrottung wird in der tschechischen Geschichtsschreibung als entscheidendes Ereignis bei der endgültigen Einigung Böhmens gewertet. Sie führte aber auch zur weiteren Destabilisierung des Landes, die bei Boleslavs II. Tod 999 ihren Höhepunkt erreichte und rund 30 Jahre andauerte [3].
Bündnispolitik [Bearbeiten]
Zusammen mit dem polnischen Fürsten Mieszko I. und dessen Sohn Bolesław Chrobry gehörte Boleslav zu den wichtigsten Bundesgenossen des aufrührerischen Herzogs von Bayern, Heinrichs des Zänkers. Anfangs errangen die böhmischen Kämpfer, die auch nördlich des Erzgebirges agierten, einige Erfolge, letztlich behielt Kaiser Otto II. die Oberhand. 976 floh der Zänker zu Boleslav. Militärisch konnte Otto den böhmischen Herzog trotz zweier Feldzüge nach Prag nicht bezwingen. Dennoch unterwarf sich Boleslav 977 Otto und wurde 978 anlässlich des Osterfestes in Quedlinburg von diesem feierlich in seine Gnade aufgenommen.
Diese Annäherung an Otto ging mit einem grundlegenden Politikwechsel Boleslavs einher: Er wandte sich gegen den einstigen Verbündeten Polen. Die dauerhafte Konkurrenz zwischen den beiden Reichen sollte über Jahrhunderte die Entwicklung Ostmitteleuropas bestimmen. Auch der kurzzeitige erneute Bedeutungsgewinn Heinrichs des Zänkers nach dem Tod Ottos II. konnte diese Neuausrichtung nicht mehr umkehren, obwohl Mieszko und Boleslav 984 Heinrich gemeinsam als König anerkannten. Während Mieszkos Sohn Bolesław eine Tochter des Markgrafen von Meißen heiratete, nahm Boleslav II. mit dem Einverständnis des Zänkers die Burg Meißen selbst in Besitz und ließ den Meißener Bischof Volkold vertreiben. Bolesław von Polen löste daraufhin die für ihn wertlos gewordene Ehe mit der Markgrafentochter auf und heiratete eine ungarische Fürstentochter aus dem Geschlecht der Arpaden. Damit entstand für Böhmen die Gefahr einer Umschließung durch Polen und Ungarn.
In der Folgezeit band sich Boleslav stärker an Heinrich, während Mieszko frühzeitig erkannt hatte, dass die Partei um den noch unmündigen Otto III. sich durchsetzen würde und sich auf deren Seite schlug. Auch nachdem Heinrich seinerseits Otto III. anerkannt und sich mit der Herzogswürde in Bayern begnügt hatte, hielt Boleslav an der direkten Gefolgschaft zu Heinrich fest. Am Ende dieses Prozesses standen Polen und Ungarn, beide in der Gunst der Reichsregierung befindlich, gegen das bayerisch-böhmische Bündnis. Boleslav besaß in diesem Konfliktfeld eine vergleichsweise schwache Stellung: Er musste 987 die Burg Meißen wieder räumen, 990 brach ein Krieg um Schlesien und Kleinpolen offen aus. In dieser Phase erwies sich zudem Boleslavs Bündnis mit dem heidnischen Lutizenbund als politisch nachteilig, weil die Lutizen drohten, Vermittlungsversuche des Magdeburger Erzbischofs zwischen Böhmen und Polen zu vereiteln. 992 ließ er darum diese Allianz fallen und beteiligte sich an einem Feldzug gegen die Lutizen. In diesem Feldzug bekam er einen Schlaganfall und war eine Zeit lang regierungsunfähig. Mit der Zeit besserte sich sein Gesundheitszustand, völlig gesund wurde er jedoch nicht mehr.
Auch in seinen letzten Lebensjahren versuchte er die ungünstige politische Lage zu ändern. Damit er jedoch kein Land verlor, musste er sein Heer vergrößern. Dazu benötigte er Geld, dass er sich durch die Prägung weiterer Münzen und Sklavenhandel besorgte. Im Gegensatz zu seinem Vater, der nur mit so genannten Heiden handelte, war sein Sohn gezwungen, auch Bewohner von Böhmen und Mähren, auch diejenigen, die sich zum Christentum bekannten, zu verkaufen.
Kirchenpolitik [Bearbeiten]
Auf kirchlicher Ebene versuchte Boleslav eine eigenständige, von der Reichskirche weitgehend unabhängige Landeskirche ins Leben zu rufen. Auch hier geriet er in Konflikt mit Otto II., der 973 durch die Gründung des Bistums Prag unter dem Erzbistum Mainz und die Besetzung des Bischofsstuhls mit dem Sachsen Thietmar Boleslavs Bemühungen erfolgreich entgegenwirkte. 999 stiftete er das Benediktinerkloster Ostrov.
Nachkommen [Bearbeiten]
Boleslav II. war mit Emma verheiratet, hatte aber möglicherweise zuvor oder auch zugleich weitere Ehefrauen. Vier von seinen Söhnen sind namentlich bekannt: Boleslav III., Václav, Jaromír und Oldřich.
Rezeptionsgeschichte [Bearbeiten]
Beide Namenszusätze, „der Fromme“ für Boleslav und „der Grausame“ für seinen Vater, stammen von dem Chronisten Cosmas von Prag, der im Vater den Brudermörder und blutigen Krieger sah, während er seinen Sohn als den edlen, christlichen Herrscher betrachtete. („...der christlichste Mann, der an die allgemeine Kirche glaubt, Vater der Waisen, Beschützer der Witwen, Tröster der Betrübten...“).
Literatur [Bearbeiten]
* Petr Charvát: Boleslav II. Sjednotitel českého státu. Vyšehrad 2004, ISBN 80-7021-657-3
* Biermann: Boleslaw II. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 3, Duncker & Humblot, Leipzig 1876, S. 98.
Weblinks [Bearbeiten]
* Leben und Genealogie Boleslavs II.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 928 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, claims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 920 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, claims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush.
Source: http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_II_of_Bohemia
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný) (died February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, perhaps the daughter of Edward the Elder, King of England who married 'a prince near the Alps'. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
Preceded by Boleslaus I Duke of Bohemia 972–999 Succeeded by Boleslaus III Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_II,_Duke_of_Bohemia" Categories: 999 deaths | Bohemian monarchs | Dukes of Bohemia | Přemyslids | 10th-century rulers in Europe | Year of birth uncertain | Chalcedonian Christian monarchs
http://wc.rootsweb.ancestry.com/cgi-bin/igm.cgi?op=GET&db=:2755307&...
Vratislaus (or Wratislaus) I (Czech: Vratislav I) (c. 888 – February 13, 921), a scion of the Přemyslid dynasty, was Duke of Bohemia from 915 to 921.
He was the son of Duke Borivoj I of Bohemia by his wife Ludmila, and the younger brother of Duke Spytihnev I.
By his wife Drahomíra, a Hevellian princess, Vratislaus had at least two sons, Wenceslaus and Boleslaus (also called Boleslaw I), who both succeeded him as Bohemian dukes. Střezislava, the wife of the Bohemian nobleman Slavnik, founder of Slavnik's dynasty, is also by some historians supposed to be a daughter of Vratislaus.
Upon the death of his elder brother Spytihnev in 915, Vratislaus became Bohemian duke at a time when his duchy had already turned away from Great Moravia and had fallen under East Frankish, especially Bavarian influence. The Annales Fuldenses report that in 900 the Bavarians had attacked Moravia in alliance with the Bohemians. On the other hand Vratislaus supported the Magyars on their 915 campaign against the Duchy of Saxony under Duke Henry the Fowler.
Vratislaus is credited with the donation of St. George's Basilica at Prague Castle and also with the foundation of the Silesian city of Wrocław (Vratislavia). He died (possibly in 919, although 921 is more often conjectured) in battle against the Magyars.
http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_III_of_Bohemia
Według Wikipedii. : " Bolesław II Pobożny (ur. przed 935, zm. 7 lutego 999) – książę czeski od 972[1] (ewentualnie od 967) z dynastii Przemyślidów.
Syn i następca Bolesława I Okrutnego. W 973 doprowadził do utworzenia biskupstwa w Pradze. Zakończył proces jednoczenia Czech, niszcząc w 995 libickie państwo Sławnikowiców. Dwukrotnie brał udział w walkach o tron niemiecki po śmierci cesarzy Ottona I Wielkiego (973) i Ottona II (983), stojąc po stronie Henryka II Kłótnika, księcia bawarskiego. Przejściowo władał Miśnią. W 990 roku utracił Śląsk na rzecz polskiego księcia Mieszka I.
Spis treści
1 Pochodzenie i data urodzenia
2 Objęcie rządów
3 Stosunki z Rzeszą
4 Likwidacja państwa Sławnikowiców
5 Małżeństwo i potomstwo
6 Przypisy
7 Bibliografia
Pochodzenie i data urodzenia
Bolesław II był synem Bolesława I, księcia Czech; bratem Strachkwasa Chrystiana, Dobrawy i Mlady Marii.
Nie jest znana data jego narodzin. Wiadomo jedynie, że był starszy od Strachkwasa Chrystiana, który przyszedł na świat w dniu śmierci Wacława I Świętego. Ten ostatni zginął 28 września 935 roku (ewentualnie 28 września 929). Z tego powodu podaje się, że Bolesław II urodził się przed 935 rokiem.
Jak podaje kronikarz Widukind, w 950 roku w czasie wyprawy Ottona I Wielkiego na Czechy, przeciwko niemieckiemu królowi wystąpił Bolesław I Srogi z synem. Nie wiadomo, czy ów syn był identyczny z Bolesławem II. Zdaniem większości czeskich badaczy wymieniony pod rokiem 950 syn Bolesława I to nieznany z imienia starszy brat Bolesława II, zmarły jeszcze za życia ojca[2]. Objęcie rządów
Bolesław II objął rządy po śmierci swojego ojca Bolesława I Okrutnego, jednak w źródłach panują rozbieżności co do daty śmierci tego ostatniego. Kronikarz Kosmas z Pragi podał, że zmarł 15 lipca 967 roku[3]. Datę roczną kwestionuje się z następujących powodów:
współczesny Bolesławowi I kronikarz Widukind podaje, że ten we wrześniu 967 roku wspomagał swojego szwagra Mieszka I w bitwie z Wolinianami i Wichmanem,
Kosmas mógł chcieć "uśmiercić" wcześniej Bolesława I, aby przypisać założenie biskupstwa praskiego wyłącznie jego synowi Bolesławowi II,
w sazawskiej redakcji rękopisu Kosmasa (rękopis drezdeński) z przełomu XII i XIII wieku jako rok śmierci Bolesława I podany jest 972,
Rocznik czeski z drugiej połowy XIII wieku, zdaniem badaczy czerpiący informację pośrednio z zaginionego najstarszego rocznika praskiego z końca X wieku, podaje, że Bolesław I zmarł w 972 roku.
Z tego powodu badacze uznają zasadniczo, że datą śmierci Bolesława I i początkiem panowania Bolesława II jest 972 rok[4]. Stosunki z Rzeszą
W marcu 973 Bolesław II wziął udział w zjeździe dworskim (hoftag) w Quedlinburgu zorganizowanym przez cesarza Ottona I Wielkiego. Źródła nie podają dokładnej przyczyny przybycia czeskiego księcia. Pojawiają się przypuszczenia, że miał złożyć hołd (Ottona I miały zaniepokoić związki czesko-bawarskie), odnowić układy Czech z Cesarstwem (było to zapewne pierwsze spotkanie cesarza z nowym czeskim władcą), według innych na wspomnianym zjeździe zapadła ostateczna decyzja o utworzeniu diecezji praskiej, podporządkowanej metropolicie Moguncji.
W 974 roku Bolesław II wraz ze swoim szwagrem Mieszkiem I spotkał się z bawarskim księciem Henrykiem II Kłótnikiem, celem stworzenia wspólnego frontu przeciwko cesarzowi Ottonowi II. Cesarz, dzięki Bertoldowi ze Schweinfurtu, dowiedział się o planowanym spisku; Henryk II Kłótnik został zmuszony do proszenia o łaskę, a i tak został uwięziony w Ingelheim am Rhein. Współpracujący z nim Abraham, biskup Fryzyngi, został zesłany do klasztoru w Korbei.
W 975 - po uspokojeniu sytuacji na zachodzie i północy - Otto II najechał Czechy, nie odnosząc sukcesów. W odpowiedzi Bolesław II spustoszył tereny biskupstwa pasawskiego.
W styczniu 976 roku Henryk II Kłótnik wyszedł z więzienia i wzniecił bunt przeciwko Ottonowi II. Książę bawarski został pokonany i zmuszony do ucieczki; schronił się w Czechach. Na przełomie lipca i sierpnia Otto II najechał Czechy; poniósł jednak klęskę pod Pilznem, grodem leżącym na szlaku łączącym Ratyzbonę z Pragą. W efekcie cesarz wycofał się do grodu Camma.
W październiku 977 Henryk Kłótnik został ostatecznie pokonany i cesarz mógł spokojnie zaatakować Bolesława II. Ten ostatni, nie chcąc ryzykować dalszego konfliktu z cesarzem, w towarzystwie niewielkiego orszaku udał się do Ottona II i ukorzył się przed nim.
Sąd nad Henrykiem Kłótnikiem i jego stronnikami odbył się na Wielkanoc 978 roku; właśnie wtedy Bolesław II przybył do Quedlinburga, gdzie został przyjęty z honorami przez zebranych tam dostojników, złożył Ottonowi II przysięgę wierności, a następnie bogato obdarowany powrócił do domu.
Po śmierci Ottona II w Niemczech doszło do ostrej rywalizacji między stronnikami małoletniego syna zmarłego, Ottona III, a wypuszczonym z więzienia Henrykiem Kłótnika. 24 marca 984 Henryk Kłótnik obchodził uroczyście Wielkanoc w Quedlinburgu; został tam obwołany królem. Wśród uczestników zjazdu znajdował się m.in. Bolesław II.
Jednak potem znowu występując po stronie Henryka do 987 zajmował Miśnię. Wkrótce jednak utracił Śląsk na rzecz swego szwagra Mieszka (990). W miejsce dotychczasowego sojuszu z Piastami, który zapoczątkowało małżeństwo siostry Bolesława, Dobrawy z Mieszkiem - zawarł krótkotrwały układ z najeżdżającymi na ziemię lubuską od zachodu Wieletami. Wobec przegranej porzucił sojusz z pogańskimi Wieletami, którzy wkrótce stali się jego wrogami - gdy wraz z Mieszkiem stanął po stronie cesarstwa. Likwidacja państwa Sławnikowiców
W 995 doprowadził do upadku konkurujący z Przemyślidami ród Sławnikowiców na Libicach. Z jego inicjatywy lub za przyzwoleniem ród Wrszowców najechał i zdobył gród, wymordowując wraz z rodzinami 4 z 7 braci. Ocaleli jedynie nieobecni: najstarszy Sobiesław, biskup praski Wojciech oraz najmłodszy Radzim. Małżeństwo i potomstwo
Żoną Bolesława II miała na imię Emma. Jej pochodzenie nie jest znane; najbardziej popularne hipotezy mówią o jej burgundzkim, bawarskim lub anglosaskim pochodzeniu.
Znane są następujące dzieci Bolesława II:
Wacław, zm. młodo,
Bolesław III Rudy, książę Czech,
Jaromir, zm. 4 listopada 1035, książę Czech,
Oldrzych, zm. 9 listopada 1034, książę Czech.
Przypisy
Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 243. ISBN 978-83-7425-697-1.
Zob. J. A. Sobiesiak, Bolesław II Przemyślida (+999), s. 17-19.
Kosmasa Kronika Czechów, przetłumaczyła, wstęp i komentarze opracowała M. Wojciechowska, s. 140.
G. Labuda, Bolesław I, s. 142; H. Łowmiański, Początki Polski, t. 4, s. 435; t. 5, s. 581; J. A. Sobiesiak, Bolesław II Przemyślida, s. 33.
Bibliografia
Sobiesiak J. A., Bolesław II Przemyślida (+999). Dynasta i jego państwo, Kraków 2006. "
http://fmg.ac/Projects/MedLands/BOHEMIA.htm#_Toc278782568
http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslav_II_of_Bohemia
https://finnholbek.dk/getperson.php?personID=I29019&tree=2
The information in this profile is wrong. Boleslav II married Emma, daughter of Konrad of Burgundy. They had 4 children: Vaclav, Boleslav, Jaromir and Oldrich (d. 1034)
Boleslaus II of Bohemia
From Wikipedia, the free encyclopedia
For another (Boleslaw) Boleslaus the Pious, see Boleslaus of Greater Poland.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 928 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, laims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush [1]
-http://fmg.ac/Projects/MedLands/BOHEMIA.htm#BoleslavIIdied999
1. BOLESLAV ([927/28]-7 Feb 999). The Chronica Boemorum names "secundus Bolezlaus dux" as son of Boleslav[35]. His birth date range is estimated from the birth date of his younger brother, and assuming that the birth date range of their father is accurate. He succeeded his father in [967] as BOLESLAV II "der Fromme" Duke of the Bohemians. Duke Boleslav supported the rebellion of Heinrich II "der Zänker" Duke of Bavaria against his cousin Emperor Otto II in [974/75]. After the latter confiscated the duke's territories, ex-Duke Heinrich fled to Bohemia and took refuge with Duke Boleslav[36]. Emperor Otto II founded a bishopric in Prague in 975[37]. Duke Boleslav supported Heinrich "den Zänker" ex-Duke of Bavaria in his rebellion against Otto III King of Germany in 984[38]. He founded Lundenburg abbey in 993. The Cronica Principum Regni Boemiæ records the death in 999 of "Boleslaus Pius filius Boleslai Sacui", adding that he created the bishopric of Prague and founded the monasteries of "sanctum Georgium et in Breunowia et in Insula"[39].
m HEMMA, daughter of --- (-1005 or 1006). The Chronica Boemorum names "Hemmam" as wife of "secundus Bolezlaus dux", without giving her origin, and records her death in 1006 in a later passage[40]. Thietmar records that she was sent into exile with her son Jaromir and the latter's unnamed younger brother[41], which appears to be dated to 1003.
[ Duke Boleslav has been suggested as the possible husband of Ælfgifu of Wessex, daughter of Edward "the Elder" King of Wessex & his second wife Ælfleda ---. Hroswitha of Gandersheim describes her as "Adiva … younger in years and likewise inferior in merit" to her older sister Eadgyth, whom she accompanied to Germany to provide an alternative choice of bride for Otto of Germany[42]. According to William of Malmesbury, she married "a certain Duke near the Alps"[43], who has not been identified. It seems improbable chronologically that her husband could have been Duke Boleslav. Although the duke's birth date is not known, his younger brother Strakhvas was born 28 Sep 929[44]. It therefore seems unlikely that Boleslaw could have been born much earlier than 925 at the earliest, whereas Ælfgifu was probably born in the range [910/15] assuming that she was of marriageable age when she went to Germany with her sister. ]
Duke Boleslav II & his wife had four children:
Wiklopedia:
Boleslav II. († 7. Februar 999), auch Boleslav der Fromme, war ein böhmischer Fürst aus dem Geschlecht der Přemysliden. Er herrschte über die zentrale Region um Prag, das dominierende Territorium Böhmens.
Inhaltsverzeichnis
[Anzeigen]
* 1 Leben
o 1.1 Böhmische Innenpolitik
o 1.2 Bündnispolitik
o 1.3 Kirchenpolitik
o 1.4 Nachkommen
* 2 Rezeptionsgeschichte
* 3 Literatur
* 4 Weblinks
* 5 Einzelnachweise
Leben [Bearbeiten]
Boleslav II. war ein Sohn Boleslavs I. des Grausamen. Sein Geburtsdatum ist unbekannt; Schätzungen verlegen es meist in die 930er bis 940er Jahre. In den Quellen wird er erstmals aus Anlass seines Regierungsantritts 972 genannt. Widukind von Corvey erwähnt zwar einen Sohn Boleslavs I., der 950 seinen Vater im Kampf gegen Otto I. unterstützte; dieser namenlose Sohn war aber nach Meinung der meisten Historiker nicht mit Boleslav II. identisch und im Jahr 972 möglicherweise bereits verstorben. Auch die anderen Nachkommen Boleslavs I. kamen für die Thronfolge nicht in Frage: Doubravka war mit dem polnischen Herzog verheiratet, die jüngeren Kinder Strachkvas und Mlada für den geistlichen Stand bestimmt.[1]
Böhmische Innenpolitik [Bearbeiten]
Boleslav II. trat nach dem Tod seines Vaters ein schweres Erbe an. Böhmen stand unter Druck von außen, aber auch durch Machtansprüche seitens der böhmischen Fürsten aus dem Geschlecht der Slavnikiden, durch deren Territorium in Nordostböhmen der wichtige Handelsweg von Spanien über Prag und Kiew bis nach China führte. Nach dem Tod von Slavník, des Anführers des Hauses, 981, begann dessen Sohn Soběslav die Unabhängigkeit seines Territoriums anzustreben und lehnte sich an Polen und Sachsen an. Wegen schwerer Auseinandersetzungen mit Boleslav musste Soběslav in den folgenden Jahren das Land zweimal verlassen. Als 983 der erste Prager Bischof Thietmar starb, wurde Adalbert von Prag, ein Bruder Soběslavs, sein Nachfolger. Damit wurde die Macht der Slavnikiden weiter gestärkt. 995, während eines Feldzugs Ottos III. gegen die Abodriten, an dem Boleslav teilnahm, überfielen von Boleslav dem Frommen gesendete Truppen die Burg Soběslavs und ermordeten einen Großteil seiner Familienmitglieder, wodurch die Opposition zusammenbrach und die Slavnikiden nach dem Tod des nach Polen geflüchteten Soběslav ausstarben[2]. Diese Ausrottung wird in der tschechischen Geschichtsschreibung als entscheidendes Ereignis bei der endgültigen Einigung Böhmens gewertet. Sie führte aber auch zur weiteren Destabilisierung des Landes, die bei Boleslavs II. Tod 999 ihren Höhepunkt erreichte und rund 30 Jahre andauerte [3].
Bündnispolitik [Bearbeiten]
Zusammen mit dem polnischen Fürsten Mieszko I. und dessen Sohn Bolesław Chrobry gehörte Boleslav zu den wichtigsten Bundesgenossen des aufrührerischen Herzogs von Bayern, Heinrichs des Zänkers. Anfangs errangen die böhmischen Kämpfer, die auch nördlich des Erzgebirges agierten, einige Erfolge, letztlich behielt Kaiser Otto II. die Oberhand. 976 floh der Zänker zu Boleslav. Militärisch konnte Otto den böhmischen Herzog trotz zweier Feldzüge nach Prag nicht bezwingen. Dennoch unterwarf sich Boleslav 977 Otto und wurde 978 anlässlich des Osterfestes in Quedlinburg von diesem feierlich in seine Gnade aufgenommen.
Diese Annäherung an Otto ging mit einem grundlegenden Politikwechsel Boleslavs einher: Er wandte sich gegen den einstigen Verbündeten Polen. Die dauerhafte Konkurrenz zwischen den beiden Reichen sollte über Jahrhunderte die Entwicklung Ostmitteleuropas bestimmen. Auch der kurzzeitige erneute Bedeutungsgewinn Heinrichs des Zänkers nach dem Tod Ottos II. konnte diese Neuausrichtung nicht mehr umkehren, obwohl Mieszko und Boleslav 984 Heinrich gemeinsam als König anerkannten. Während Mieszkos Sohn Bolesław eine Tochter des Markgrafen von Meißen heiratete, nahm Boleslav II. mit dem Einverständnis des Zänkers die Burg Meißen selbst in Besitz und ließ den Meißener Bischof Volkold vertreiben. Bolesław von Polen löste daraufhin die für ihn wertlos gewordene Ehe mit der Markgrafentochter auf und heiratete eine ungarische Fürstentochter aus dem Geschlecht der Arpaden. Damit entstand für Böhmen die Gefahr einer Umschließung durch Polen und Ungarn.
In der Folgezeit band sich Boleslav stärker an Heinrich, während Mieszko frühzeitig erkannt hatte, dass die Partei um den noch unmündigen Otto III. sich durchsetzen würde und sich auf deren Seite schlug. Auch nachdem Heinrich seinerseits Otto III. anerkannt und sich mit der Herzogswürde in Bayern begnügt hatte, hielt Boleslav an der direkten Gefolgschaft zu Heinrich fest. Am Ende dieses Prozesses standen Polen und Ungarn, beide in der Gunst der Reichsregierung befindlich, gegen das bayerisch-böhmische Bündnis. Boleslav besaß in diesem Konfliktfeld eine vergleichsweise schwache Stellung: Er musste 987 die Burg Meißen wieder räumen, 990 brach ein Krieg um Schlesien und Kleinpolen offen aus. In dieser Phase erwies sich zudem Boleslavs Bündnis mit dem heidnischen Lutizenbund als politisch nachteilig, weil die Lutizen drohten, Vermittlungsversuche des Magdeburger Erzbischofs zwischen Böhmen und Polen zu vereiteln. 992 ließ er darum diese Allianz fallen und beteiligte sich an einem Feldzug gegen die Lutizen. In diesem Feldzug bekam er einen Schlaganfall und war eine Zeit lang regierungsunfähig. Mit der Zeit besserte sich sein Gesundheitszustand, völlig gesund wurde er jedoch nicht mehr.
Auch in seinen letzten Lebensjahren versuchte er die ungünstige politische Lage zu ändern. Damit er jedoch kein Land verlor, musste er sein Heer vergrößern. Dazu benötigte er Geld, dass er sich durch die Prägung weiterer Münzen und Sklavenhandel besorgte. Im Gegensatz zu seinem Vater, der nur mit so genannten Heiden handelte, war sein Sohn gezwungen, auch Bewohner von Böhmen und Mähren, auch diejenigen, die sich zum Christentum bekannten, zu verkaufen.
Kirchenpolitik [Bearbeiten]
Auf kirchlicher Ebene versuchte Boleslav eine eigenständige, von der Reichskirche weitgehend unabhängige Landeskirche ins Leben zu rufen. Auch hier geriet er in Konflikt mit Otto II., der 973 durch die Gründung des Bistums Prag unter dem Erzbistum Mainz und die Besetzung des Bischofsstuhls mit dem Sachsen Thietmar Boleslavs Bemühungen erfolgreich entgegenwirkte. 999 stiftete er das Benediktinerkloster Ostrov.
Nachkommen [Bearbeiten]
Boleslav II. war mit Emma verheiratet, hatte aber möglicherweise zuvor oder auch zugleich weitere Ehefrauen. Vier von seinen Söhnen sind namentlich bekannt: Boleslav III., Václav, Jaromír und Oldřich.
Rezeptionsgeschichte [Bearbeiten]
Beide Namenszusätze, „der Fromme“ für Boleslav und „der Grausame“ für seinen Vater, stammen von dem Chronisten Cosmas von Prag, der im Vater den Brudermörder und blutigen Krieger sah, während er seinen Sohn als den edlen, christlichen Herrscher betrachtete. („...der christlichste Mann, der an die allgemeine Kirche glaubt, Vater der Waisen, Beschützer der Witwen, Tröster der Betrübten...“).
Literatur [Bearbeiten]
* Petr Charvát: Boleslav II. Sjednotitel českého státu. Vyšehrad 2004, ISBN 80-7021-657-3
* Biermann: Boleslaw II. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 3, Duncker & Humblot, Leipzig 1876, S. 98.
Weblinks [Bearbeiten]
* Leben und Genealogie Boleslavs II.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 928 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, claims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush.
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný; c. 920 – February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, daughter of Edward the Elder, King of England. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
SVU, the organization of Czecho-Slovak emigrants, claims that this king was one of the many European ancestors of U.S. Presidents George H. Bush and George W. Bush.
Source: http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_II_of_Bohemia
Boleslaus II the Pious (Czech: Boleslav II. Pobožný) (died February 7, 999) was the duke of Bohemia from 972, a member of the Přemyslid dynasty.
The son of Boleslaw also called Boleslaus I and Biagota, Boleslaus II became Duke (or Prince) in on his father's death. Boleslaus maintained good relations with the Ottonian German kings, and in 975 supported Otto II during his civil war against Henry II, Duke of Bavaria. In 977, Boleslaus again attacked Bavaria, but on this occasion was barred from annexing any lands by Otto II.
Boleslaus' reign is most notable for the foundation of the diocese of Prague in 973. It was placed within the jurisdiction of the Archbishop of Mainz. In 982, Vojtěch (later known as Saint Adalbert) was appointed to this position until he abandoned his primacy to lead a mission to the Old Prussians in 994. War between Poland and Bohemia was continual in this period and by 990 Boleslaus had occupied Silesia.
On September 28, 995, Boleslaus and his confederate Vršovci stormed Libice in southern Bohemia and massacred Slavník's dynasty. This clan had been the main rival of Přemyslid power in Bohemia. Boleslaus' brutal triumph ensured the unity of Bohemia under a single ruler.
Boleslaus was succeeded by, Boleslaus, his eldest son by his first wife, Adiva, perhaps the daughter of Edward the Elder, King of England who married 'a prince near the Alps'. His second son, Wenceslaus, died as an infant, but his two youngest sons, Jaromír and Oldřich, were both later dukes. Boleslaus' second wife was Emma of Melnik.
Preceded by Boleslaus I Duke of Bohemia 972–999 Succeeded by Boleslaus III Retrieved from "http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_II,_Duke_of_Bohemia" Categories: 999 deaths | Bohemian monarchs | Dukes of Bohemia | Přemyslids | 10th-century rulers in Europe | Year of birth uncertain | Chalcedonian Christian monarchs
http://wc.rootsweb.ancestry.com/cgi-bin/igm.cgi?op=GET&db=:2755307&...
Vratislaus (or Wratislaus) I (Czech: Vratislav I) (c. 888 – February 13, 921), a scion of the Přemyslid dynasty, was Duke of Bohemia from 915 to 921.
He was the son of Duke Borivoj I of Bohemia by his wife Ludmila, and the younger brother of Duke Spytihnev I.
By his wife Drahomíra, a Hevellian princess, Vratislaus had at least two sons, Wenceslaus and Boleslaus (also called Boleslaw I), who both succeeded him as Bohemian dukes. Střezislava, the wife of the Bohemian nobleman Slavnik, founder of Slavnik's dynasty, is also by some historians supposed to be a daughter of Vratislaus.
Upon the death of his elder brother Spytihnev in 915, Vratislaus became Bohemian duke at a time when his duchy had already turned away from Great Moravia and had fallen under East Frankish, especially Bavarian influence. The Annales Fuldenses report that in 900 the Bavarians had attacked Moravia in alliance with the Bohemians. On the other hand Vratislaus supported the Magyars on their 915 campaign against the Duchy of Saxony under Duke Henry the Fowler.
Vratislaus is credited with the donation of St. George's Basilica at Prague Castle and also with the foundation of the Silesian city of Wrocław (Vratislavia). He died (possibly in 919, although 921 is more often conjectured) in battle against the Magyars.
http://en.wikipedia.org/wiki/Boleslaus_III_of_Bohemia
Według Wikipedii. : " Bolesław II Pobożny (ur. przed 935, zm. 7 lutego 999) – książę czeski od 972[1] (ewentualnie od 967) z dynastii Przemyślidów.
Syn i następca Bolesława I Okrutnego. W 973 doprowadził do utworzenia biskupstwa w Pradze. Zakończył proces jednoczenia Czech, niszcząc w 995 libickie państwo Sławnikowiców. Dwukrotnie brał udział w walkach o tron niemiecki po śmierci cesarzy Ottona I Wielkiego (973) i Ottona II (983), stojąc po stronie Henryka II Kłótnika, księcia bawarskiego. Przejściowo władał Miśnią. W 990 roku utracił Śląsk na rzecz polskiego księcia Mieszka I.
Spis treści
1 Pochodzenie i data urodzenia
2 Objęcie rządów
3 Stosunki z Rzeszą
4 Likwidacja państwa Sławnikowiców
5 Małżeństwo i potomstwo
6 Przypisy
7 Bibliografia
Pochodzenie i data urodzenia
Bolesław II był synem Bolesława I, księcia Czech; bratem Strachkwasa Chrystiana, Dobrawy i Mlady Marii.
Nie jest znana data jego narodzin. Wiadomo jedynie, że był starszy od Strachkwasa Chrystiana, który przyszedł na świat w dniu śmierci Wacława I Świętego. Ten ostatni zginął 28 września 935 roku (ewentualnie 28 września 929). Z tego powodu podaje się, że Bolesław II urodził się przed 935 rokiem.
Jak podaje kronikarz Widukind, w 950 roku w czasie wyprawy Ottona I Wielkiego na Czechy, przeciwko niemieckiemu królowi wystąpił Bolesław I Srogi z synem. Nie wiadomo, czy ów syn był identyczny z Bolesławem II. Zdaniem większości czeskich badaczy wymieniony pod rokiem 950 syn Bolesława I to nieznany z imienia starszy brat Bolesława II, zmarły jeszcze za życia ojca[2]. Objęcie rządów
Bolesław II objął rządy po śmierci swojego ojca Bolesława I Okrutnego, jednak w źródłach panują rozbieżności co do daty śmierci tego ostatniego. Kronikarz Kosmas z Pragi podał, że zmarł 15 lipca 967 roku[3]. Datę roczną kwestionuje się z następujących powodów:
współczesny Bolesławowi I kronikarz Widukind podaje, że ten we wrześniu 967 roku wspomagał swojego szwagra Mieszka I w bitwie z Wolinianami i Wichmanem,
Kosmas mógł chcieć "uśmiercić" wcześniej Bolesława I, aby przypisać założenie biskupstwa praskiego wyłącznie jego synowi Bolesławowi II,
w sazawskiej redakcji rękopisu Kosmasa (rękopis drezdeński) z przełomu XII i XIII wieku jako rok śmierci Bolesława I podany jest 972,
Rocznik czeski z drugiej połowy XIII wieku, zdaniem badaczy czerpiący informację pośrednio z zaginionego najstarszego rocznika praskiego z końca X wieku, podaje, że Bolesław I zmarł w 972 roku.
Z tego powodu badacze uznają zasadniczo, że datą śmierci Bolesława I i początkiem panowania Bolesława II jest 972 rok[4]. Stosunki z Rzeszą
W marcu 973 Bolesław II wziął udział w zjeździe dworskim (hoftag) w Quedlinburgu zorganizowanym przez cesarza Ottona I Wielkiego. Źródła nie podają dokładnej przyczyny przybycia czeskiego księcia. Pojawiają się przypuszczenia, że miał złożyć hołd (Ottona I miały zaniepokoić związki czesko-bawarskie), odnowić układy Czech z Cesarstwem (było to zapewne pierwsze spotkanie cesarza z nowym czeskim władcą), według innych na wspomnianym zjeździe zapadła ostateczna decyzja o utworzeniu diecezji praskiej, podporządkowanej metropolicie Moguncji.
W 974 roku Bolesław II wraz ze swoim szwagrem Mieszkiem I spotkał się z bawarskim księciem Henrykiem II Kłótnikiem, celem stworzenia wspólnego frontu przeciwko cesarzowi Ottonowi II. Cesarz, dzięki Bertoldowi ze Schweinfurtu, dowiedział się o planowanym spisku; Henryk II Kłótnik został zmuszony do proszenia o łaskę, a i tak został uwięziony w Ingelheim am Rhein. Współpracujący z nim Abraham, biskup Fryzyngi, został zesłany do klasztoru w Korbei.
W 975 - po uspokojeniu sytuacji na zachodzie i północy - Otto II najechał Czechy, nie odnosząc sukcesów. W odpowiedzi Bolesław II spustoszył tereny biskupstwa pasawskiego.
W styczniu 976 roku Henryk II Kłótnik wyszedł z więzienia i wzniecił bunt przeciwko Ottonowi II. Książę bawarski został pokonany i zmuszony do ucieczki; schronił się w Czechach. Na przełomie lipca i sierpnia Otto II najechał Czechy; poniósł jednak klęskę pod Pilznem, grodem leżącym na szlaku łączącym Ratyzbonę z Pragą. W efekcie cesarz wycofał się do grodu Camma.
W październiku 977 Henryk Kłótnik został ostatecznie pokonany i cesarz mógł spokojnie zaatakować Bolesława II. Ten ostatni, nie chcąc ryzykować dalszego konfliktu z cesarzem, w towarzystwie niewielkiego orszaku udał się do Ottona II i ukorzył się przed nim.
Sąd nad Henrykiem Kłótnikiem i jego stronnikami odbył się na Wielkanoc 978 roku; właśnie wtedy Bolesław II przybył do Quedlinburga, gdzie został przyjęty z honorami przez zebranych tam dostojników, złożył Ottonowi II przysięgę wierności, a następnie bogato obdarowany powrócił do domu.
Po śmierci Ottona II w Niemczech doszło do ostrej rywalizacji między stronnikami małoletniego syna zmarłego, Ottona III, a wypuszczonym z więzienia Henrykiem Kłótnika. 24 marca 984 Henryk Kłótnik obchodził uroczyście Wielkanoc w Quedlinburgu; został tam obwołany królem. Wśród uczestników zjazdu znajdował się m.in. Bolesław II.
Jednak potem znowu występując po stronie Henryka do 987 zajmował Miśnię. Wkrótce jednak utracił Śląsk na rzecz swego szwagra Mieszka (990). W miejsce dotychczasowego sojuszu z Piastami, który zapoczątkowało małżeństwo siostry Bolesława, Dobrawy z Mieszkiem - zawarł krótkotrwały układ z najeżdżającymi na ziemię lubuską od zachodu Wieletami. Wobec przegranej porzucił sojusz z pogańskimi Wieletami, którzy wkrótce stali się jego wrogami - gdy wraz z Mieszkiem stanął po stronie cesarstwa. Likwidacja państwa Sławnikowiców
W 995 doprowadził do upadku konkurujący z Przemyślidami ród Sławnikowiców na Libicach. Z jego inicjatywy lub za przyzwoleniem ród Wrszowców najechał i zdobył gród, wymordowując wraz z rodzinami 4 z 7 braci. Ocaleli jedynie nieobecni: najstarszy Sobiesław, biskup praski Wojciech oraz najmłodszy Radzim. Małżeństwo i potomstwo
Żoną Bolesława II miała na imię Emma. Jej pochodzenie nie jest znane; najbardziej popularne hipotezy mówią o jej burgundzkim, bawarskim lub anglosaskim pochodzeniu.
Znane są następujące dzieci Bolesława II:
Wacław, zm. młodo,
Bolesław III Rudy, książę Czech,
Jaromir, zm. 4 listopada 1035, książę Czech,
Oldrzych, zm. 9 listopada 1034, książę Czech.
Przypisy
Praca zbiorowa: Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Cesarstwo Niemieckie - Arabowie na półwyspie pirenejskim. T. 17. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 243. ISBN 978-83-7425-697-1.
Zob. J. A. Sobiesiak, Bolesław II Przemyślida (+999), s. 17-19.
Kosmasa Kronika Czechów, przetłumaczyła, wstęp i komentarze opracowała M. Wojciechowska, s. 140.
G. Labuda, Bolesław I, s. 142; H. Łowmiański, Początki Polski, t. 4, s. 435; t. 5, s. 581; J. A. Sobiesiak, Bolesław II Przemyślida, s. 33.
Bibliografia
Sobiesiak J. A., Bolesław II Przemyślida (+999). Dynasta i jego państwo, Kraków 2006. "
O Boleslavovi IIovi, Przemyslovi odu Bohemiovi (čeština)
Boleslav II. Pobožný (932? – 7. února 999) byl český kníže z rodu Přemyslovců v letech 967/972–999, podle kronikáře Kosmy „muž nejkřesťanštější, otec sirotků, ochránce vdov, utěšitel zarmoucených“.
Boleslav II. byl syn Boleslava I. Ukrutného a jeho choti Biagoty, bratr Strachkvase, Doubravky a ctihodné Mlady Marie. Není známo, kdy přesně se Boleslav narodil, jen to, že byl starší než Strachkvas, který se prý narodil v den smrti svatého Václava, tedy zřejmě 28. září 935, popřípadě ještě 929. Z toho se odvozuje, že Boleslav se narodil před rokem 935.
Jak udává kronikář Widukind z Corvey, v roce 950, když Ota I. Veliký chystal vojenskou výpravu do Čech, setkal se s Otou Boleslav I. se synem. Není samozřejmě jisté, zda tím synem nutně byl Boleslav II.
Za Boleslavovy vlády tvoří území českého státu Čechy vyjma Chebska, do přemyslovského státu patří rovněž Olomoucko, část Slezska, Krakovsko a tzv. Červené hrady (nebo Červená Rus) v dnešním jihovýchodním Polsku, východní výspy panství dosahují až k řece Bug. Boleslavská říše tedy mohla být rozsáhlejší než dnešní ČR, na většině jejího území však Přemyslovci nevládli přímo. Smyslem východního směřování expanze bylo ovládnutí kontinentální obchodní stezky mezi Norimberkem a Kyjevem, z jejíž kontroly plynuly pro českého knížete velké zisky.
V roce 973[1] bylo zřízeno pražské biskupství, které bylo podřízeno arcibiskupství v Mohuči. Pražské biskupství pro českého panovníka znamenalo větší váhu na mezinárodním politickém poli a také větší politickou (ale hlavně církevní) nezávislost. Prvním biskupem se stal saský mnich Dětmar[2], druhým byl od roku 982 Vojtěch z rodu Slavníkovců. Následovaly neustálé spory biskupa s knížecím dvorem. V roce 992 nicméně Vojtěch přijal od knížete edikt, který mu povoloval rozlučovat manželství mezi příbuznými, stavět kostely a vybírat desátky.
Procírkevní politika Boleslava II. i jeho otce vedla začátkem 70. let k založení prvního kláštera na českém území – u Sv. Jiří na Pražském hradě. Jeho první abatyší se stala druhá sestra knížete Mlada Marie, která se díky cestě do Říma (ještě za vlády otce, Boleslava I.) a osobní přímluvě u papeže Jana XIII. přímo zasadila o vznik kláštera.[3] Za vlády Boleslava II. byl roku 993 také založen první mužský klášter v Čechách – benediktinský klášter v Břevnově. Těsně před svou smrtí (7. února 999) založil Boleslav II. ještě klášter sv. Jana na Ostrově u Davle.
Boleslav II. byl mocným středoevropským panovníkem a dlouho udržoval dobré vztahy s polským knížetem Měškem I., který měl za manželku jeho další sestru Doubravku. Po její smrti se ale vztahy s Polskem zhoršily. Roku 990 byly boje s Měškem I. ukončeny smírem. Po nástupu Boleslava Chrabrého na polský trůn se Boleslav II. vzdal Slezska a Krakovska; roku 981 Boleslav II. utrpěl územní ztráty v severním Podněstří[4] (Přemyšl).
Nejvýchodnější území pak Boleslav II. ztratil po nástupu Vladimíra Velikého na ruský knížecí stolec.
(Wikipedie)
Boleslaus II, duke of Bohemia's Timeline
928 |
928
|
Prague, Bohemia (Czech Republic)
|
|
958 |
958
|
Praha, Bohemia (Czech Republic)
|
|
965 |
965
|
Praha,, Bohemia (Czech Republic)
|
|
989 |
989
|
Baveria
|
|
999 |
February 7, 999
Age 71
|
Prague, Hlavní město Praha, Prague, Czech Republic
|
|
???? | |||
???? |