http://en.wikipedia.org/wiki/Waleran,_Duke_of_Lower_Lorraine

http://genealogics.org/getperson.php?personID=I00050324&tree=LEO

Walram II ou Waléran II de Limbourg, dit Payen, né vers 1085, mort en 1139, fut duc de Limbourg et comte d'Arlon de 1119 à 1139 et duc de Basse-Lotharingie de 1128 à 1139. Il était fils d'Henri Ier, duc de Limbourg et de Basse-Lotharingie, et d'Adélaïde de Pottenstein.

Son surnom de Payen vient d'un baptême tardif. En 1101, son père avait reçu de l'empereur, Henri IV, le duché de Basse-Lotharingie, mais en 1106, l'empereur Henri V le lui avait retiré pour le donner à Godefroy de Louvain. Il en avait résulté une haine ente les familles de Limbourg et de Louvain. Henri V mourut en 1125, et le nouvel empereur Lothaire II retira la Basse-Lotharingie à Godefroy de Louvain, pour la donner à Waléran. Évidemment, Godefroy ne voulut pas céder le duché et empêcha Waléran d'exercer ses nouvelles fonctions. Le différend dégénéra rapidement en lutte armée, à l'occasion de troubles à propos de l'abbaye de Saint-Trond. En 1129, Walram et l'évêque de Liège, Alexandre de Juliers, défirent Godefroy à Wilderen. Plus tard les deux rivaux se réconcilièrent, mais Godefroy continua à porter le titre de duc de Basse-Lotharingie. Après la mort de Walram, la Basse-Lotharingie fut rendue au fils de Godefroy de Louvain, également prénommé Godefroy.

A la mort de Lothaire II, Waléran soutint l'élection de Conrad III de Hohenstaufen et lui resta fidèle. En 1129, il devint avoué et maître forestier de Duisbourg.

Waleran II or Walram II (c. 1085–1139), called Paganus meaning "the Pagan", probably due to a late baptism, was the Duke of Limburg and Count of Arlon from his father's death in about 1119 until his own twenty years later. He was given the Duchy of Lower Lorraine by Lothair of Supplinburg after the latter's accession as King of Germany in 1125.

He was the son of Henry, Duke of Lower Lorraine (1101–1106), and Adelaide of Pottenstein. Henry had been forced to yield the duchy to Godfrey I of Leuven on Henry V's succession, but had kept the ducal title. With the coming of Lothair, Godfrey was forced to yield it to Waleran. Godfrey was not willing to do so and war broke out, especially over disputes about authority over the abbey of Sint-Truiden. In 1129, Waleran and the bishop of Liège, Alexandre de Juliers, demolished Godfrey's forces at Wilde. His rule was actual from there on. Though Waleran and Godfrey eventually reconciled, Godfrey maintained, as Henry had, the ducal title.

In 1129, Waleran was made forester of Duisbourg. In 1139, Lothair died and Waleran supported Conrad of Hohenstaufen, who was elected. He remained faithful to the new king until his death shortly thereafter. He was succeeded by Godfrey II of Leuven in Lorraine.

Waleran II or Walram II (c. 1085–1139), called Paganus meaning "the Pagan", probably due to a late baptism, was the Duke of Limburg and Count of Arlon from his father's death in about 1119 until his own twenty years later. He was given the Duchy of Lower Lorraine by Lothair of Supplinburg after the latter's accession as King of Germany in 1125.

He was the son of Henry, Duke of Lower Lorraine (1101–1106), and Adelaide of Pottenstein. Henry had been forced to yield the duchy to Godfrey I of Leuven on Henry V's succession, but had kept the ducal title. With the coming of Lothair, Godfrey was forced to yield it to Waleran. Godfrey was not willing to do so and war broke out, especially over disputes about authority over the abbey of Sint-Truiden. In 1129, Waleran and the bishop of Liège, Alexandre de Juliers, demolished Godfrey's forces at Wilde. His rule was actual from there on. Though Waleran and Godfrey eventually reconciled, Godfrey maintained, as Henry had, the ducal title.

In 1129, Waleran was made forester of Duisbourg. In 1139, Lothair died and Waleran supported Conrad of Hohenstaufen, who was elected. He remained faithful to the new king until his death shortly thereafter. He was succeeded by Godfrey II of Leuven in Lorraine.

Waleran II or Walram II, called Paganus meaning "the Pagan" (probably due to a late baptism), was the Duke of Limburg and Count of Arlon from his father's death in about 1119 until his own 20 years later. He was given the Duchy of Lower Lorraine by Lothair of Supplinburg after the latter's accession as King of Germany in 1125.

Waleran's father, Henry, Duke of Lower Lorraine, had been forced to yield the duchy to Godfrey I of Leuven on Holy Roman Emperor Henry V's succession, but had kept the ducal title. With the coming of Emperor Lothair, Godfrey was forced to yield it to Waleran. Godfrey was not willing to do so and war broke out, especially over disputes about authority over the abbey of Sint-Truiden. In 1129, Waleran and the Bishop of Liège, Alexandre de Juliers, demolished Godfrey's forces at Wilde. His rule was actual from there on. Though Waleran and Godfrey eventually reconciled, Godfrey maintained, as Henry had, the ducal title.

In 1129, Waleran was made forester of Duisbourg. In 1139, Lothair died and Waleran supported Conrad of Hohenstaufen, who was elected. He remained faithful to the new king until his death shortly thereafter.

See http://en.wikipedia.org/wiki/Waleran,_Duke_of_Lower_Lorraine for more information.

The origins of his family are poorly known, he appears to have been a member of a collateral branch of the house of Ardennes, then ruling in Upper Lorraine. He may instead have been maternally related to that house. His mother may have been Adela, daughter of Duke Theodoric I.

He inherited Arlon together with his brother Fulk, who died in 1078, leaving him sole count. Waleran married Jutta, daughter of Frederick, Duke of Lower Lorraine. This marriage gave him the county of the Len (or Lengau), a district around Liège. Waleran constructed a castle in his new territory: the Lenburg, whence Limburg. Waleran made this castle his seat and he is known as the first count of Limburg. His son, Henry, inherited his counties on his death.

1115 graaf van Arlon 1119 graaf Limburg 1128 hertog Neder Lotharingen markgraaf Antwerpen, rijksvoogd van Duisburg, oppervoogd van St. Truiden

http://en.wikipedia.org/wiki/Waleran,_Duke_of_Lower_Lorraine

Waleran, Duke of Lower Lorraine

Waleran II (or Walram II) (c. 1085 – 1139), called Paganus meaning "the Pagan", probably due to a late baptism, was the Duke of Limburg and Count of Arlon from his father's death in about 1119 until his own twenty years later. He was given the Duchy of Lower Lorraine by Lothair of Supplinburg after the latter's accession as King of Germany in 1125.

He was the son of Henry, Duke of Lower Lorraine (1101–1106), and Adelaide of Pottenstein.

Walram I van Limburg, bijgenaamd Paganus[1] (de Heiden) (ca. 1085 - 16 juli 1139) was een zoon van hertog Hendrik I van Limburg en Adelheid van Aarlen. Zijn bijnaam heeft hij waarschijnlijk te danken aan een late doop.

Territoriale machtspositie
Hij was van 1118 tot 1139 als Walram I 'Paganus' hertog van Limburg in opvolging van zijn vader. Hij was ook hertog van Neder-Lotharingen van 1128 tot 1139, ter vervanging van Godfried I van Leuven, die zichzelf niettemin oorkondelijk als hertog van Neder-Lotharingen bleef beschouwen. Walram werd in 1128 hoe dan ook door de Duitse keizer Lotharius III het hertogelijk gezag toegekend (inbegrepen de Markgraafschap Antwerpen als ambtsleen). Het jaar daarop, in 1129, werd hij ook voogd van Duisburg.

Door slimme huwelijkspolitiek had hij zijn territoriale machtspositie weten te versterken door al vóór 1105 te huwen met een dochter van de graaf van Gelre, die als bruidsschat de burcht Wassenburg inbracht, die of in 1129, na het overlijden van haar vader of tussen 1131 en 1133 na het overlijden van haar broer aan Limburg kwam.

Opvolging In het 'hertogdom' Limburg volgde zijn oudste zoon Hendrik II van Limburg hem op als graaf van Limburg. In 1139 was de titel 'hertog van Limburg' formeel teruggevallen aan Godfried II van Brabant (1139-1167). Zijn tweede zoon Walram II van Aarlen (- 1146) volgde hem op als graaf van Aarlen. Walram II werd na zijn overlijden als graaf van Aarlen opgevolgd door zijn oudere broer Hendrik.

Nog vóór 9 februari 1140 bevestigde Koenraad III Godfried VI als hertog van Neder-Lotharingen, die al op 25 juni 1139 het hertogschap daadwerkelijk uitoefende.

Titels Walram I Paganus droeg de volgende titels: graaf van Aarlen in 1115, graaf van Wassenberg en Limburg in 1119 en hertog van Neder-Lotharingen in 1128. Voorts was hij markgraaf van Antwerpen en rijksvoogd van Duisburg.

Huwelijk en kinderen Walram was vóór 1105 getrouwd met Jutta (of Judith) van Gelre (ca. 1095 - 1151), dochter van graaf Gerard I van Gelre en zijn eerste echtgenoot Sophia.[2] Zij bracht de heerlijkheid Wassenberg in als bruidsschat.

Van het paar zijn volgende kinderen bekend:

Hendrik II van Limburg Gerard van Wassenberg, gehuwd met Elisabeth, vader van Gerard Beatrix (ca. 1115 - ovl. 12 juli na 1164), gehuwd met graaf Rupert I van Laurenburg Walram II van Aarlen (ovl. ca. 1146) graaf van Aarlen van 1139-1146 een dochter (ovl. ca. 1150), gehuwd met graaf Egbert van Tecklenburg Op 16 juli 1139 blies Walram I Paganus zijn laatste adem uit. Hertogin Jutta overleed op 24 juni 1151 en werd begraven in het midden van de abdijkerk van Kloosterrade. Kort voor haar overlijden had zij haar rechten op de kerk in Lommersum aan de abdij geschonken en gelijktijdig had zij haar intrede in de gemeenschap van Kloosterrade gedaan.

Voorouders Voorouders van Walram I van Limburg bijgenaamd Paganus Overgrootouders ? (-) ∞
? (-) Frederik van Luxemburg (1003-1065) van Neder-Lotharingen ∞
Gerberga van Boulogne († 1049) Walram I van Aarlen (Arolon)(-) ∞
Adelheid van Lotharingen (–) ? (-) ∞
? (–) Grootouders Udo van Limburg († 1078) ∞
Jutta of Judith van Luxemburg Walram II van Aarlen (Arlon) († voor 1082) ∞
? (–) Ouders Hendrik I van Limburg (1070-1118) ∞
Erfdochter van het graafschap Aarlen (-) (mogelijk Adelheid geheten) Walram I 'Paganus' van Limburg (1118-1139) Zie ook