Pucuwerus Rex Lethowie of Lithuania, King of Lithuania 1291–1296

There are three different versions of who are Giedymin's - Gediminas' father, grandfather and great-grandfather:

1. Polish-Lithuanian version: Pucuwerus Rex Lethowie, Trojden and Wołk.
2. Samogitian version: Butvydas - Pucuwerus, Dausprungas - Dowsprunk and Ringaudas - Ryngold.
3. Russian version: Витень - Witeń, Пройденъ - Projden and Видъ - Wid.

And these three versions are contradictory and irreconcilable, and this controversy will continue forever.

Pucuwerus Rex Lethowie (Pukuwer, Пукувер, Butywid, Боудивидъ, Будзівід, Будивид, Budziwid, Putuwer; ? – about 1296) – King of Lithuania 1291—1296.

Origin

There is no information about the origin of Pucuwerus Rex Lethowie, along with Budzikid. Most researchers consider him the son of Trojden, King of Lithuania. The conclusion is made from the fact that King Trojden had children as well as significant end-of-life strength to provide them with an inheritance of their own. According to the later Bychowiec Chronicle King Trojden did not die of conspiracy, but died of natural causes, and no internal conflicts in the Kingdom of Lithuania have been reported since. Sources called Trojden King of Lithuania. In 1286 they mention another King of Lithuania, the son-in-law of the King Trojden – Bolesław II, Prince of Plock, maintained close ties with his father-in-law and kept them with the Kingdom of Lithuania after his death, and also called his son, born in 1284 – 1286, Trojden I. Therefore, the report of later sources that after the death of King Trojden was ruled by a new dynasty, it is unlikely and more plausible that power was given to his descendants, probably sons, one of whom was Budziwid. Jerzy Ochmański expressed an alternative view, noting that in the poetic work Zadonszczyna the Algerdowicz call themselves "Giedymin's grandsons, Skalamend's great-grandchildren" and expressed the opinion that the father of Budiwid (and Budikid) was Prince Skalamend. According to Stephen Rowell, Skalamend could have been Giedymin's father-in-law. According to Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič, the word "great-grandchildren" could be used to mean "distant descendants", and the name Skalamend could be changed to the form of the name Skomont (Skomand), which had two well-known Princes of Jacwiahi, in particular Prince Skomand (Komant). Tomas Baranauskas disagrees with Ochmański's interpretation and believes that the Algerdowiczes consistently call first their father Algerd, then grandfather Giedymin and great-grandfather Skalamend, and the leap over the rung of the dynasty is far-fetched. According to T. Baranauskas, Prince Komant (Skomand), if he is identical with Skalamenda, was either Giedymin's father or father-in-law and the latter is more likely to come from other sources.

Activities. For the first time the Prince Pucuwerus is mentioned in April-May 1289, when together with the elder brother, Prince Budikid handed Waŭkawysk over to Prince of Vladimir-Volyn, Mscislaŭ Danilawič to keep peace with him. “At the same time, the Lithuanian Prince Boudikid and his brother Pucuwerus are giving to Prince Mscislaŭ their city of Waŭkawysk with them to keep the peace.» Under the name of Pucuwerus Rex Lethowie he is mentioned in the chronicle of Peter von Dusburg in 1291, when he sent the army led by his son Prince Witen against the Poles in the Kujaŭsk land (see subd. Identification problems). The economy of King Pucuwerus was determined by the great military activity of the Teutonic Order. 3 From 1292 to 1295 the Crusaders attacked Samogitia every year, and in 1295 they also went to Hrodna. This city was the advanced point of defense of the central region of the state – Lithuania – and the most important base of the Kingdom of Lithuania for the organization of campaigns in Prussia. According to the Chronicle of Dusburg, Pucuwerus ruled a strong state – despite the inseparable state of war with the Order, it had enough strength to conduct raids on Polish lands. He died probably in 1296, when Witen was called "Rex Lethowie".

Identification problems. Józef Edward ks. Puzyna identifies the above-mentioned Pucuwerus Rex Lethowie with one of the Princes mentioned in the Ipaćjeŭski Chronicle (Hypatian Codex) in 1289 – Budiwid. Due to the graphic features of the font printed in the XVII century, edition of the Chronicle of Dusburg may be a few more readings of the King's name – Putuwerus and Lutuwerus. Lutuwerus is no longer mentioned in probable sources, only Teodor Narbutt mentions it under the name Lutawor in the context of fantastic information and refers to the Raŭdanski manuscript and some legends, probably his own forgeries. Probably, on the basis of Narbutt information, Adam Mickiewicz in the work «Hražyna» one of the heroes brings out Prince Litawor, whose close boyar was allegedly the ancestor of the author Rymwid (See also Adam Mickiewicz). The earliest variant of the name, of which has come down to us – Pucuwerus, variants of Putuwerus and Lutuwerus appeared only in the press of the XVII century. The latest versions were taken by publishers from reading the same original that was the source of the Pucuwerus reading, but has not survived. Maciej Stryjkowski saw a list from this original and read Utinuerus there. From this, researchers conclude that by the middle of the XVI century, the original was badly read, and in the seventeenth century, when Putuwerus and Lutuwerus appeared, it probably read even worse. In this regard, it is noted that in Gothic writing the letters P, L and B are very similar and a slight damage can cause uncertainty, and damage to the first letter and text in general probably was, because the scribe for Stryjkowski first letter of the name did not see. It is also noted that the scribes of Dusburg often wrote c instead of t the original. Thus, one of the readings of the publishers of the seventeenth century – Putuwerus – perhaps not the closest to the truth. As noted by Edvardas Gudavičius, in Gothic writing r and t differ only in the height of one element, thus knowing the poor preservation of the text, it is possible to recreate the writing in the original also as Putuwetus. It is also known that the Germans often and usually alternated both b / p and d / t, for example, Gyntsche Pudewiten son is in fact the son of the Ajragol boyar Butwid. In any case, Putuwetus or Buduwedus, especially in the historical context, is well identified with the well-known Budziwid at the same time, especially given the German transmission of the name of his brother Budikid as Butegeyde.

Predecessor: Budikid, Grand Duke of Lithuania 1291 – 1295. Successor: Vytenis.

Family

Siblings Butygejd (died 1291), Grand Duke of Lithuania (1285-1291) Gaudemunda (baptized as Zofia), Duchess of Mazovia

Sons:

• Witenes (died 1316), Grand Duke of Lithuania (1296-1316)
• Giedymin (alleged brother of Witenes, exact kinship unknown; c. 1275 - winter 1341 in Wielona), King of Lithuanians and Ruthenians (1316 - 1341)
• Wojn (died after 1338), Duke of Połock (1315 - 13 ??)
• Fiodor (died around 1362), the prince of Kiev

Footnotes:

1. 1. Of course his daughter Gaudemunda-Zofia, respectively, could have sons
2. 2. PSRL. T.32. Bychowiec Chronicle. M., 1975. S.136 "And from that written story the book of the great Dowmont made six men for his brother Trojden, killed, where he went safely from the bathroom, and those of his men were treacherously killed."
3. 3. PSRL. Vol. 2. Ipaćjeŭski Chronicle. SPb., 1908. stlb. 869.
4. 4. Ochmański, Jerzy. Gediminids – "Great-Grandchildren of Skolomend" // Poland and Russia. – M., 1974. – S. 358—364.
5. 5. Rowell S. C. Išu viduramžių ūkų kylanti Lietuva. - V., 2001. - P. 58.
6. 6. Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič. The Beginnings of the Grand Duchy of Lithuania: Events and Personalities… P. 70.
7. 7. PSRL. Vol. 2. Ipaćjeŭski Chronicle. SPb., 1908. stlb. 933.
8. 8. Puzyna J. Who Was and Really Called Pukuwer the Father of Giedymin // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. pp.1-43;
9. 9. Narbutt T. Dzieje starożytne narodu Litewskiego. v.4. s.310-313; 10. CEV, p. 128.

Literature:

• Belarusian Encyclopedia: In 18 volumes / Ed .: G. P. Pashkov et al .. - Mn .: BelEn, 1996. - Vol. 3: Belarusians – Waraniec. - 511 p. - 10,000 copies. - ISBN 985-11-0068-4 (vol. 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Gudavičius E. On the So-Called "Diarchy" in the Grand Duchy of Lithuania // Feodalisms Baltijas regiona. – Riga, 1985. - P. 35-44.
• Kraŭcevič, Aliaksandr Kanstancinavič. History of the Grand Duchy of Lithuania 1248-1377 Book 1: From the Beginning of the Economy to the Kingdom of Lithuania and Russia (1248 – 1341) / Science. ed. Vladimir Golubev. – Grodno-Wrocław, 2015. (Hrodna Library) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Putuwer // Encyclopedia of the History of Belarus: In 6 vols. Vol. 6. Book. 1. – Minsk, 2001. – P. 8.
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. The Beginnings of the Grand Duchy of Lithuania: Events and Personalities – Minsk: Flame, 1993. - 160 p.
• Peter von Dusburg. Chronicle of the Land of Prussia. – M. Ladomir. 1997. 7. Puzyna J. Who Was and Really Called Pukuwer the Father of Giedymin // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. - P. 1-43.

Bibliography

• (in Lithuanian) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas. Vytautas Spečiūnas (compiler). Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. p. 30. ISBN 5-420-01535-8.

Pucuwerus Rex Lethowie (Pukuwer, Пукувер, Butywid, Боудивидъ, Будзівід, Будивид, Budziwid, Putuwer; ? – ca. 1296) – König von Litauen 1291-1296.

Herkunft

Es gibt keine Informationen über die Herkunft von Pucuwerus Rex Lethowie, zusammen mit Budzikid. Die meisten Forscher betrachten ihn als Sohn von Trojden, König von Litauen. Die Schlussfolgerung wird aus der Tatsache gezogen, dass König Trojden Kinder hatte sowie eine beträchtliche Kraft am Ende des Lebens, um ihnen ein eigenes Erbe zu geben. Laut der späteren Chronik von Bychowiec starb König Trojden nicht an einer Verschwörung, sondern eines natürlichen Todes, und seitdem sind keine internen Konflikte im Königreich Litauen mehr gemeldet worden. Quellen namens Trojden König von Litauen. Im Jahr 1286 erwähnen sie einen anderen König von Litauen, den Schwiegersohn des Königs Trojden – Bolesław II auch seinen Sohn, geboren 1284 – 1286, Trojden I. genannt. Daher ist der Bericht späterer Quellen, dass nach dem Tod von König Trojden von einer neuen Dynastie regiert wurde, unwahrscheinlich und plausibler, dass seine Nachkommen wahrscheinlich die Macht erhielten Söhne, von denen einer Budziwid war. Jerzy Ochmański äußerte eine alternative Ansicht und stellte fest, dass sich die Algerdowicz in dem poetischen Werk Zadonszczyna selbst "Enkel von Giedymin, Urenkel von Skalamend" nennen und die Meinung vertraten, dass der Vater von Budiwid (und Budikid) Prinz Skalamend war. Laut Stephen Rowell könnte Skalamend Giedymins Schwiegervater gewesen sein. Laut Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič könnte das Wort "Urenkel" für "entfernte Nachkommen" verwendet werden, und der Name Skalamend könnte in die Form des Namens Skomont (Skomand) geändert werden, der zwei bekannte Prinzen von Jacwiahi . hatte , insbesondere Prinz Skomand (Komant). Tomas Baranauskas widerspricht Ochmańskis Interpretation und glaubt, dass die Algerdowiczes konsequent zuerst ihren Vater Algerd, dann Großvater Giedymin und Urgroßvater Skalamend nennen und der Sprung über die Sprosse der Dynastie weit hergeholt ist. Laut T. Baranauskas war Prinz Komant (Skomand), wenn er mit Skalamenda identisch ist, entweder Giedymins Vater oder Schwiegervater, wobei letzterer eher aus anderen Quellen stammt.

Aktivitäten. Zum ersten Mal wird der Fürst Pucuwerus im April-Mai 1289 erwähnt, als Fürst Budikid zusammen mit dem älteren Bruder Waŭkawysk dem Fürsten von Wladimir-Volyn, Mscislaŭ Danilawič, übergab, um mit ihm Frieden zu halten. „Gleichzeitig geben der litauische Prinz Boudikid und sein Bruder Pucuwerus Prinz Mscislaŭ ihre Stadt Waŭkawysk mit, um den Frieden zu wahren.“ Unter dem Namen Pucuwerus Rex Lethowie wird er 1291 in der Chronik von Peter von Dusburg erwähnt, als er die von seinem Sohn Fürst Witen geführte Armee gegen die Polen in das Land von Kujaŭsk schickte (siehe Unterabt. Identifizierungsprobleme). Die Wirtschaft des Königs Pucuwerus wurde durch die große militärische Aktivität des Deutschen Ordens bestimmt. 3 Von 1292 bis 1295 griffen die Kreuzfahrer jedes Jahr Samogitia an, 1295 gingen sie auch nach Hrodna. Diese Stadt war der fortschrittlichste Verteidigungspunkt der zentralen Region des Staates – Litauen – und der wichtigste Stützpunkt des Königreichs Litauen für die Organisation von Feldzügen in Preußen. Laut der Dusburger Chronik regierte Pucuwerus einen starken Staat – trotz des untrennbaren Kriegszustandes mit dem Orden hatte er genug Kraft, um Überfälle auf polnisches Land durchzuführen. Er starb wahrscheinlich 1296, als Witen "Rex Lethowie" hieß.

Identifikationsprobleme. Józef Edward ks. Puzyna identifiziert den oben erwähnten Pucuwerus Rex Lethowie mit einem der in der Chronik von Ipaćjeŭski (Hypatian Codex) 1289 erwähnten Fürsten – Budiwid. Aufgrund der grafischen Merkmale der im XVII. Lutuwerus wird in wahrscheinlichen Quellen nicht mehr erwähnt, nur Teodor Narbutt erwähnt ihn im Rahmen phantastischer Informationen unter dem Namen Lutawor und bezieht sich auf die Raŭdanski-Handschrift und einige Legenden, wahrscheinlich seine eigenen Fälschungen. Auf Grund von Narbutt-Informationen bringt wahrscheinlich Adam Mickiewicz in der Arbeit «Hražyna» einen der Helden heraus, der Prinz Litawor, dessen enger Bojar angeblich der Vorfahre des Autors Rymwid war (Siehe auch Adam Mickiewicz). Die früheste Variante des Namens, die uns überliefert ist – Pucuwerus, Varianten von Putuwerus und Lutuwerus sind erst im 17. Jahrhundert in der Presse erschienen. Die neuesten Versionen wurden von Verlegern aus der Lektüre desselben Originals entnommen, das die Quelle der Pucuwerus-Lesung war, aber nicht überlebt hat. Maciej Stryjkowski sah eine Liste aus diesem Original und las dort Utinuerus. Daraus schließen die Forscher, dass das Original Mitte des 16. Jahrhunderts schlecht gelesen wurde und im 17. Jahrhundert, als Putuwerus und Lutuwerus auftauchten, es wahrscheinlich noch schlimmer war. In diesem In Anbetracht dessen ist anzumerken, dass in der gotischen Schrift die Buchstaben P, L und B sehr ähnlich sind und eine leichte Beschädigung zu Unsicherheit führen kann, und eine Beschädigung des Anfangsbuchstabens und des Textes im Allgemeinen wahrscheinlich war, weil der Schreiber für Stryjkowski Anfangsbuchstaben des Name nicht gesehen. Es wird auch darauf hingewiesen, dass die Schreiber von Dusburg oft c statt t schrieben. Somit ist eine der Lesarten der Verleger des 17. Jahrhunderts – Putuwerus – der Wahrheit vielleicht nicht am nächsten. Wie Edvardas Gudavičius bemerkte, unterscheiden sich r und t in der gotischen Schrift nur in der Höhe eines Elements, also in Kenntnis der schlechten Erhaltung des Textes, ist es möglich, die Schrift im Original auch als Putuwetus nachzubilden. Es ist auch bekannt, dass die Deutschen oft und normalerweise sowohl b / p als auch d / t abwechselten, zum Beispiel ist Gyntsche Pudewiten Sohn tatsächlich der Sohn des Ajragol Bojaren Butwid. Auf jeden Fall wird Putuwetus oder Buduwedus, insbesondere im historischen Kontext, gleichzeitig gut mit dem bekannten Budziwid identifiziert, insbesondere angesichts der deutschen Überlieferung des Namens seines Bruders Budikid als Butegeyde.

Vorgänger: Budikid, Großfürst von Litauen 1291 – 1295. Nachfolger: Vytenis.

Familie

Geschwister Butygejd (gestorben 1291), Großfürst von Litauen (1285-1291) Gaudemunda (getauft als Zofia), Herzogin von Masowien

Söhne:

• Witenes (gest. 1316), Großfürst von Litauen (1296-1316)
• Giedymin (angeblicher Bruder des Witenes, genaue Verwandtschaft unbekannt; um 1275 - Winter 1341 in Wielona), König der Litauer und Ruthenen (1316 - 1341)
• Wojn (gestorben nach 1338), Herzog von Połock (1315 - 13 ??)
• Fiodor (gestorben um 1362), der Fürst von Kiew

Fußnoten:

1. 1. Natürlich könnte seine Tochter Gaudemunda-Zofia jeweils Söhne haben
2. 2. PSRL. T.32. Chronik von Bychowiec. M., 1975. S.136 "Und aus dieser geschriebenen Geschichte machte das Buch des großen Dowmont sechs Männer für seinen Bruder Trojden, getötet, wo er sicher aus der Toilette ging, und die seiner Männer wurden heimtückisch getötet."
3. 3. PSRL. vol. 2. Ipaćjeŭski-Chronik. SPb., 1908. stlb. 869.
4. 4. Ochmański, Jerzy. Gediminiden – „Urenkel von Skolomend“ // Polen und Russland. – M., 1974. – S. 358—364.
5. 5. Rowell S. C. Išu viduramžių kų kylanti Lietuva. - V., 2001. - S. 58.
6. 6. Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič. Die Anfänge des Großfürstentums Litauen: Ereignisse und Persönlichkeiten… S. 70.
7. 7. PSRL. vol. 2. Ipaćjeŭski-Chronik. SPb., 1908. stlb. 933.
8. 8. Puzyna J., der Pukuwer, der Vater von Giedymin, war und wirklich genannt wurde // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. S. 1-43;
9. 9. Narbutt T. Dzieje starożytne narodu Litewskiego. v.4. s.310-313; 10. CEV, p. 128.

Literatur:

• Belarusian Encyclopedia: In 18 Bänden / Hrsg.: G. P. Pashkov et al.. - Mn.: BelEn, 1996. 3: Weißrussen – Waraniec. - 511 S. - 10.000 Exemplare. - ISBN 985-11-0068-4 (Band 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Gudavičius E. Über die sogenannte "Diarchie" im Großfürstentum Litauen // Feodalismen Baltijas regiona. – Riga, 1985. - S. 35-44.
• Kraŭcevič, Aliaksandr Kanstancinavič. Geschichte des Großfürstentums Litauen 1248-1377 Band 1: Von den Anfängen der Wirtschaft bis zum Königreich Litauen und Russland (1248 – 1341) / Wissenschaft. Hrsg. Wladimir Golubew. – Grodno-Wrocław, 2015. (Bibliothek Hrodna) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Putuwer // Enzyklopädie der Geschichte Weißrusslands: In 6 Bänden. vol. 6. Buchen. 1. – Minsk, 2001. – S. 8.
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Die Anfänge des Großfürstentums Litauen: Ereignisse und Persönlichkeiten – Minsk: Flame, 1993. - 160 S.
• Peter von Dusburg. Chronik des Landes Preußen. – Herr Ladomir. 1997. 7. Puzyna J., der Pukuwer der Vater von Giedymin war und wirklich genannt wurde // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. - S. 1-43.

Literaturverzeichnis

• (auf Litauisch) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas. Vytautas Spečiūnas (Compiler). Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. p. 30. ISBN 5-420-01535-8.

Pucuwerus Rex Lethowie (auch Budvydas, Budividas und Pukuveras genannt; † um 1295) war von 1291 bis ca. 1295 der Großfürst von Litauen. Budvydas war der Sohn oder der Neffe von Vaišelga, doch sind die Einzelheiten unklar. Er übernahm das Herrschaftsamt 1291 nach dem Tod seines Bruders Butegeidis. Seine kurze Amtszeit war geprägt von Kämpfen mit dem Deutschen Orden. Er hatte insgesamt vier Söhne, mit denen die Geschichte des litauischen Herrschaftsgeschlechts besser als zuvor belegt ist. Nach seinem Tod übernahm sein Sohn Vytenis die Macht über das Großfürstentum Litauen.

Literatur S. C. Rowell: Lithuania Ascending. Cambridge University Press, Cambridge 1994, S. 52–54.

Tres versiones variae sunt qui pater Giedymin, avus et proavus;

1. Versio polonica-lithuanica: Pucuwerus rex Lethowie, Trojden et Wołk.
2. versio Samogitiana: Butvydas - Pucuwerus, Dausprungas - Dowsprunk et Ringaudas - Ryngold.
3. Versio Russica: Витень - Witeń, Пройденъ - Projden et Видъ - Wid.

Et hae tres versiones sunt contrariae et irreconciliabiles, et haec controversia in perpetuum permanebit.

Pucuwerus Rex Lethowie (Pukuwer, Пукувер, Butywid, Боудивидъ, Будзівід, Будивид, Budziwid, Putuwer; ? – about 1296) – Rex Lithuaniae 1291-1296.

Origin

Nulla notitia de origine Pucuwerus Rex Lethowie una cum Budzikid. Plurimi investigatores eum filium Trojden, regis Lithuaniae considerant. Conclusum est ex eo quod rex Trojden habuit filios et finem vitae significativae virtutis ut eos haereditate suae praeberet. Secundum chronicon Bychowiec postea rex Trojden non mortuus est coniurationis, sed causarum naturalium mortuus est, et nullae internae contentiones in regno Lithuaniae nuntiatae sunt. Fontes Trojden Lithuaniae rex appellatur. Anno 1286 memorant alium regem Lithuaniae, generum regis Trojdeni – Boleslavus II, princeps Plock, cum socero suo arctas ligamina servavit et post mortem eius regnum Lithuaniae conservavit, et etiam filius ejus natus anno 1284, 1286, Trojden I. Unde fama posteriorum fontes post mortem regis Trojden nova dynastia regebatur, verisimiliter et probabilius est potestatem posteris suis datam esse, probabiliter. quorum unus erat Budziwid. Jerzy Ochmański jocus sententiam expressit, notans in opere poetico Zadonszczyna Algerdowicz se vocare "nepotes Giedymin, pronepotum Skalamend" et censebat patrem Budiwid (et Budikid) principem Skalamend fuisse. Secundum Stephanum Rowell Skalamend Giedymin socer esse potuit. Secundum Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič, nomen "pronepotum" pro "distantia posteritas" dici potuit, et nomen Skalamend ad formam nominis Skomont (Skomand) mutari potuit, qui duos notissimos Principes Jacwiahi habuit. praesertim Princeps Skomand (Komant). Tomas Baranauskas cum interpretatione Ochmański dissentit et Algerdowiczes constanter primum patrem suum Algerd, deinde avum Giedymin et proavum Skalamend vocare credit, et super gradum dynastiae longe remotum esse. Secundum T. Baranauskas, Princeps Komant (Skomand), si idem est cum Skalamenda, aut pater Giedymin fuit aut socer, et haec verisimilior est aliunde venire.

Actiones. Princeps Pucuwerus primum memoratur mense Aprili-Maio 1289, cum una cum fratre maiore, Princeps Budikid Waŭkawysk tradidit principi Vladimir-Volyn, Mscislaŭ Danilawič ad pacem cum eo servandam. « Eodem tempore Princeps Lithuaniae Boudikid et Pucuwerus frater eius Mscislaŭ civitatem Waŭkawysk cum eis ad pacem servandam dant principi Mscisla. Under the name of Pucuwerus Rex Lethowie he is mentioned in the chronicle of Peter von Dusburg in 1291, cum misit exercitum a filio suo principe Witen contra Polonos in terra Kujaŭsk (vide subd. identificatio problemata). Oeconomia Regis Pucuweri a magnis militaribus activitate Ordinis Theutonici definita est. 3 Ab 1292 ad 1295 Peregrini Samogitia omni anno adorti sunt, et anno 1295 etiam Hrodna perrexit. Haec urbs procedens punctum defensionis regionis mediae reipublicae — Lituaniae — et maximi ponderis regni Lithuaniae ad componendas expeditiones in Prussia. Secundum Chronicum Dusburgum, Pucuwerus rempublicam validam rexit, quamvis inseparabilis belli status cum Ordine, satis virium habuit ad incursiones in terras Poloniae administrandas. Obiit probabiliter anno 1296, cum Witen "Rex Lethowie" appellatus est.

Problemata sativum. Józef Edward ks. Puzyna memoratum Pucuwerum Regem Lethowie memoratum cum uno Principum, de quo in Ipaćjeŭski Chronico (Hypatian Codex) anno 1289 – Budiwid. Ob notas graphicas fontium saeculo XVII impressorum, editio Chronici Dusburgi paucae esse possunt lectiones nominis Regis - Putuwerus et Lutuwerus. Lutuwerus in probabilibus fontibus iam non memoratur, solum Teodor Narbutt meminit eam sub nomine Lutawor in contextu phantasticae notitiae et ad Raŭdanski manuscriptum et fabulas quasdam, probabiliter falsas suas. Probabiliter, ex informatione Narbutt, Adam Mickiewicz in opere «Hražyna» unum heroum educit principem Litawor, cuius proximus boyar antecessor auctoris Rymwid dicebatur (vide etiam Adam Mickiewicz). Primae variantes nominis, cuius ad nos pervenerunt – Pucuwerus, variantes Putuwerus et Lutuwerus, solum in praelo saeculi XVII apparuerunt. Ultimae versiones ab editoribus sumptae sunt ex eodem archetypo lectionis, quae erat ex fonte Pucuweri lectionis, sed non supervixit. Maciej Stryjkowski ex hoc archetypo album vidi et ibi Utinuerus legebat. Ex hoc, investigatores concludunt medio saeculo XVI male legisse originale, et saeculo decimo septimo, cum Putuwerus et Lutuwerus apparuerunt, probabiliter etiam peius legerunt. Hac de re notatur quod in scriptura gothica litterae P, L, B simillimae sunt et levis damni incertus causare potest, et damnum primae litterae et textus in genere probabiliter erat, quod scriba Stryjkowski pro littera prima. nomen non vidi. Notatur etiam Dusburgum librarii saepius c pro t scripsisse originali. Itaque una lectionum editorum saeculo decimo septimo — Putuwerus — fortasse non veritati proxima. Ut notavit Edvardas Gudavičius, in scriptura gothica r et t tantum altitudinis unius elementi differre, ita textum servatum cognoscens, in archetypo etiam ut Putuwetus scripturam recreare potest. Notum est etiam Germanos saepe et solere utrumque b/p et d/t mutatum esse, verbi causa, Gyntsche Pudewiten filius revera Ajragol boyar Butwid filius est. Ceterum Putuwetus vel Buduwedus, praesertim in contextu historico, bene identificatur cum nota Budziwid simul, praesertim in tradenda germanica nomine fratris sui Budikid sicut Butegeyde.

Decessoris Nostri: Budikid, Magnus Dux Lithuaniae 1291-1295. Successor: Vytenis.

' ' ' Familiam ' ' '

Siblings Butygejd (obiit 1291), Magnus dux Lithuaniae (1285-1291) Gaudemunda (baptizata Zofia), ducissa Mazoviae.

Filii:

• Vitenes, magnus dux Lithuaniae (1296-1316) ;
• Giedymin (frater Witenes allegatus, consanguinitas ignota, c. 1275 — hiemalis 1341 in Wielona), rex Lithuanorum et Ruthenorum (1316 — 1341).
• Wojn (post 1338), dux Połocki (1315 - 13 ??).
• Fiodor (obiit circa 1362) princeps Kioviensis

V.:

1. 1. Utique Gaudemunda-Zofia filia sua filios habere potuit
2. 2. PSRL. T.32. Bychowiec Chronicon. M., 1975. S.136 "Et ex illa historia scripta liber magni Dowmont fecit sex viros pro fratre suo Trojden, occisos, ubi ivit incolumis de balneo, et de suis perfidie occisi sunt."
3. 3. PSRL. Vol. 2. Ipaćjeŭski Chronicon. SPb., 1908. stlb. DCCCLXIX.
4. 4. Ochmański, Jerzy. Gediminids - "Pronepotes Skolomend" Polonia et Russia //. - M., 1974. - S. 358-364.
5. 5. Rowell S. C. Išu viduramžių ūkų kylanti Lietuva. - V., 2001. - P. LVIII.
6. 6. Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič. Initia Magni Ducatus Lituaniae: Eventus et Personalitates ... P. 70.
7. 7. PSRL. Vol. 2. Ipaćjeŭski Chronicon. SPb., 1908. stlb. CMXXXIII.
8. 8. Puzyna J. Qui erat et vere dictus Pukuwer pater Giedymin // Ateneum Wileńskie. v. 1935. pp. 1-43;
9. 9. Narbutt T. Dzieje starożytne narodu Litewskiego. v.4. s.310-313; 10. CEV, p. CXXVIII.

Litterae:

• Belarusian Encyclopedia: In XVIII voluminibus / Ed.: G. P. Pashkov et al.. - Mn.: BelEn, 1996. - Vol. 3: Belarusians — Waraniec. - 511 p. - 10,000 exemplaria. — ISBN 985-11-0068-4 (vol. 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Gudavičius E. So-vocatus "Diarchia" in Magno Ducatu Lithuaniae // Feodalismi Baltijas regiona. - Riga, 1985. - P. 35-44.
• Kraŭcevič, Aliaksandr Kanstancinavič. Historia Magni Ducatus Lituaniae 1248-1377 Liber 1: Ab Initio Oeconomiae ad Regnum Lithuaniae et Russiae (1248 – 1341) / Scientia. ed. Vladimirus Golubev. - Grodno-Wrocław, 2015. (Hrodna Library) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Putuwer // Encyclopedia of the History of Belarus: In 6 vols. Vol. 6. Libr. 1. – Minsk, 2001. – P. VIII.
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Initia Magni Ducatus Lituaniae: Eventus et Personalitates – Minsk: Flamma, 1993. – 160 p.
• Petrus von Dusburg. Chronicon Terrae Prussiae. - M. Ladomir. 1997. 7. Puzyna J. Qui erat et vere dictus Pukuwer pater Giedymin // Ateneum Wileńskie. v. 1935. - P. 1-43.

Bibliographia

• (in Lithuanian) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis inynas. Vytautas Spečiūnas (compiler). Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. p. 30. ISBN 5-420-01535-8.

Pucuwerus Rex Lethowie (Pukuwer, Пукувер, Butywid, Боудивидъ, Будзівід, Будивид, Budziwid, Putuwer; ? – apie 1296 m.) – Lietuvos karalius— 1226 m.

Kilmė

Nėra informacijos apie Pucuwerus Rex Lethowie, kartu su Budzikid, kilmę. Dauguma tyrinėtojų jį laiko Lietuvos karaliaus Trojdeno sūnumi. Išvada daroma iš to, kad karalius Trojdenas turėjo vaikų ir didelę jėgą gyvenimo pabaigoje, kad galėtų suteikti jiems savo palikimą. Pagal vėlesnę Bychoveco kroniką, karalius Trojdenas mirė ne dėl sąmokslo, o dėl natūralių priežasčių, ir nuo to laiko Lietuvos karalystėje neužfiksuota jokių vidinių konfliktų. Šaltiniai vadino Trojdeną Lietuvos karaliumi. 1286 m. minimas dar vienas Lietuvos karalius, karaliaus Trojdeno žentas – Plocko kunigaikštis Boleslovas II, palaikė glaudžius ryšius su uošviu ir po mirties palaikė juos su Lietuvos karalyste. taip pat vadino savo sūnų, gimusį 1284 – 1286 m., Trojdenu I. Todėl vėlesnių šaltinių pranešimas, kad po karaliaus Trojden mirties valdė nauja dinastija, mažai tikėtina ir labiau tikėtina, kad valdžia buvo suteikta jo palikuonims, tikriausiai. sūnūs, iš kurių vienas buvo Budžividas. Jerzy Ochmański išsakė alternatyvią nuomonę, pažymėdamas, kad poetiniame kūrinyje „Zadonszczyna“ Algerdovičiai save vadina „Giedimino anūkais, Skalamendo proanūkiais“ ir išreiškė nuomonę, kad Budiwido (ir Budikido) tėvas buvo princas Skalamendas. Anot Stepheno Rowello, Skalamendas galėjo būti Giedimino uošvis. Pasak Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič, žodis „proanūkiai“ gali būti vartojamas reikšti „tolimus palikuonis“, o Skalamend vardas gali būti pakeistas į vardo Skomont (Skomand), kuris turėjo du gerai žinomus Jacwiahi kunigaikščius, formą. , ypač princas Skomandas (Komantas). Tomas Baranauskas nesutinka su Ochmańskio interpretacija ir mano, kad Algerdovicai nuosekliai pirmiausia vadina savo tėvą Algerdu, paskui senelį Giedyminą ir prosenelį Skalamendą, o šuolis per dinastijos laiptelį yra toli gražus. T. Baranausko teigimu, kunigaikštis Komantas (Skomandas), jei jis tapatus Skalamendai, buvo arba Giedrimino tėvas, arba uošvis, o pastarasis greičiausiai kilęs iš kitų šaltinių.

Veikla. Pirmą kartą kunigaikštis Pucuwerus paminėtas 1289 m. balandžio-gegužės mėn., kai kartu su vyresniuoju broliu kunigaikštis Budikidas perdavė Vaŭkawyską Vladimiro Voluinės kunigaikščiui Mscislaŭ Danilawič, kad jis išlaikytų taiką su juo. „Tuo pačiu metu Lietuvos kunigaikštis Boudikid ir jo brolis Pucuwerus kartu su jais dovanoja savo miestą Vaŭkawyską, kad išlaikytų taiką. Pucuwerus Rex Lethowie vardu minimas Petro fon Dusburgo kronikoje 1291 m., kai jis pasiuntė savo sūnaus princo Viteno vadovaujamą kariuomenę prieš lenkus Kujaŭsko žemėje (žr. poskyrį „Identifikavimo problemos). Karaliaus Pukuvero ekonomiką lėmė didelė Kryžiuočių ordino karinė veikla. 3 1292–1295 m. kryžiuočiai kasmet puldinėjo Žemaitiją, o 1295 m. taip pat patraukė į Hrodną. Šis miestas buvo pažangus centrinio valstybės regiono – Lietuvos – gynybos punktas ir svarbiausia Lietuvos Karalystės kampanijų Prūsijoje organizavimo bazė. Kaip rašoma Dusburgo kronikoje, Pucuwerus valdė stiprią valstybę – nepaisant neatsiejamos karo su Ordinu padėties, jis turėjo pakankamai jėgų vykdyti reidus į lenkų žemes. Jis mirė tikriausiai 1296 m., kai Vitenas buvo vadinamas „Rex Lethowie“.

Identifikavimo problemos. Józefas Edvardas ks. Puzyna sutapatina minėtą Pucuwerus Rex Lethowie su vienu iš kunigaikščių, minimų Ipaćjeŭski kronikoje (Hypatian Codex) 1289 m. – Budiwidu. Dėl XVII amžiuje spausdinto šrifto grafinių ypatybių Dusburgo kronikos leidime gali būti dar keli Karaliaus vardo skaitymai – Putuwerus ir Lutuwerus. Lutuwerus tikėtinuose šaltiniuose nebeminimas, tik Teodoras Narbuttas fantastinės informacijos kontekste mini jį Lutawor vardu ir remiasi Raŭdanskio rankraščiu bei kai kuriomis legendomis, tikriausiai savo klastotėmis. Tikriausiai, remdamasis Narbutto informacija, Adamas Mickevičius kūrinyje „Hražyna“ vienas iš herojų iškelia princą Litavorą, kurio artimas bojaras tariamai buvo autoriaus Rymwido protėvis (dar žr. Adomas Mickevičius). Ankstyviausias vardo variantas, iš kurio atėjo pas mus – Pucuwerus, Putuwerus ir Lutuwerus variantai pasirodė tik XVII a. spaudoje. Naujausias versijas leidėjai paėmė perskaičius tą patį originalą, kuris buvo Pucuwerus skaitymo šaltinis, tačiau neišliko. Maciejus Stryjkowskis pamatė šio originalo sąrašą ir ten perskaitė Utinuerus. Iš to tyrėjai daro išvadą, kad iki XVI amžiaus vidurio originalas buvo blogai skaitomas, o XVII amžiuje, kai pasirodė Putuwerus ir Lutuwerus, tikriausiai skaitėsi dar blogiau. Į th Atsižvelgiant į tai, pažymima, kad gotikiniame rašte raidės P, L ir B yra labai panašios ir nedidelis pažeidimas gali sukelti netikrumo, o pirmosios raidės ir apskritai teksto pažeidimas tikriausiai buvo, nes Stryjkowskio pirmoji raidė vardo nematė. Taip pat pažymima, kad Dusburgo raštininkai vietoj t originalo dažnai rašydavo c. Taigi vienas iš XVII amžiaus leidėjų skaitymų – Putuwerus – gal ir nėra arčiausiai tiesos. Kaip pažymėjo Edvardas Gudavičius, gotikinėje raštijoje r ir t skiriasi tik vieno elemento aukščiu, todėl žinant prastą teksto išsaugojimą galima raštą atkurti originale ir kaip Putuwetus. Taip pat žinoma, kad vokiečiai dažnai ir paprastai kaitaliodavo ir b / p, ir d / t, pavyzdžiui, Gyntsche Pudewiten sūnus iš tikrųjų yra Ajragol bojaro Butwido sūnus. Bet kuriuo atveju, Putuwetus arba Buduwedus, ypač istoriniame kontekste, yra gerai tapatinamas su gerai žinomu Budziwid tuo pačiu metu, ypač turint omenyje, kad jo brolio Budikido vardas buvo perduotas vokiškai kaip Butegeyde.

Pirmtakas: Budikid, Lietuvos didysis kunigaikštis 1291 – 1295. Įpėdinis: Vytenis.

Šeima

Seserys Butygejdas (mirė 1291 m.), Lietuvos didysis kunigaikštis (1285-1291 m.) Gaudemunda (pakrikštytas Zofija), Mazovijos kunigaikštienė

Sūnūs:

• Witenesas (mirė 1316 m.), Lietuvos didysis kunigaikštis (1296-1316 m.)
• Giediminas (tariamas Witenes brolis, tiksli giminystė nežinoma; apie 1275 m. - 1341 m. žiema Velonoje), lietuvių ir rusėnų karalius (1316 - 1341 m.)
• Wojn (mirė po 1338 m.), Polocko kunigaikštis (1315–13 ??)
• Fiodoras (mirė apie 1362 m.), Kijevo kunigaikštis

Išnašos:

1. 1. Žinoma, jo dukra Gaudemunda-Zofia, atitinkamai, galėjo turėti sūnų
2. 2. PSRL. T.32. Bychoveco kronika. M., 1975. S.136 "Ir iš tos parašytos istorijos didžiojo Doumonto knygoje buvo nužudyti šeši vyrai savo broliui Trojdenui, kur jis saugiai išėjo iš vonios, o tie jo vyrai buvo klastingai nužudyti."
3. 3. PSRL. t. 2. Ipaćjeŭski kronika. SPb., 1908. stlb. 869.
4. 4. Ochmański, Jerzy. Gediminidai – „Skolomendo proanūkiai“ // Lenkija ir Rusija. – M., 1974. – S. 358—364.
5. 5. Rowell S. C. Išu viduramžių ūkų kylanti Lietuva. - V., 2001. - P. 58.
6. 6. Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewič. Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės pradžia: įvykiai ir asmenybės... P. 70.
7. 7. PSRL. t. 2. Ipaćjeŭski kronika. SPb., 1908. stlb. 933.
8. 8. Puzyna J. Kas buvo ir iš tikrųjų vadino Pukuwerį Gedimino tėvu // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. p.1-43;
9. 9. Narbutt T. Dzieje starożytne narodu Litewskiego. v.4. s.310-313; 10. CEV, p. 128.

Literatūra:

• Baltarusijos enciklopedija: 18 tomų / Red.: G. P. Pashkov et al .. - Mn .: BelEn, 1996. - T. 3: baltarusiai – Waraniec. - 511 p. – 10 000 egzempliorių. - ISBN 985-11-0068-4 (t. 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Gudavičius E. Apie vadinamąją „diarchiją“ Lietuvos Didžiojoje Kunigaikštystėje // Feodalizmas Baltijas regiona. – Ryga, 1985. - P. 35-44.
• Kraŭcevič, Aliaksandr Kanstancinavič. Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės istorija 1248-1377 1 knyga: nuo ūkio pradžios iki Lietuvos ir Rusijos karalystės (1248 – 1341) / Mokslas. red. Vladimiras Golubevas. – Gardinas-Vroclavas, 2015. (Hrodnos biblioteka) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Putuwer // Baltarusijos istorijos enciklopedija: 6 t. t. 6. Knyga. 1. – Minskas, 2001. – P. 8.
• Nasiewič, Wiačaslaŭ Lieanidawič. Lietuvos Didžiosios Kunigaikštystės pradžia: įvykiai ir asmenybės – Minskas: Liepsna, 1993. - 160 p.
• Piteris fon Dusburgas. Prūsijos žemės kronika. – M. Ladomiras. 1997. 7. Puzyna J. Kas buvo ir iš tikrųjų vadino Pukuwerį Gedimino tėvu // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. - P. 1-43.

Bibliografija

• (lietuvių kalba) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas. Vytautas Spečiūnas (sudarytojas). Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. p. 30. ISBN 5-420-01535-8.

  ---

Butvydas (arba Butivydas, rus. Путувер, Лютавор, Боудивидъ, brus. Будзівід, lot. Putuwerus/Lutuwerus, m. 1294 ar 1295 m.) – Lietuvos didysis kunigaikštis (~1291-1294 m.).

Apie 1285 m. LDK pradėjus valdyti vyresniajam jo broliui Butigeidžiui, Butvydas tapo LDK submonarchu, o po brolio mirties (~1290–1292 m.) pats tapo Lietuvos didžiuoju kunigaikščiu.

Butvydo valdymo metais bandyta atremti Vokiečių ordino veržimąsį į Nemuno žemupio sritį bei Žemaitijos pietvakarius, kartu puldinėjant ordino sąjungininkus (daugiausia – Mazovijos kunigaikštystę).

Istoriografijoje Butvydas dažnai įvardijamas kaip Gedimino tėvas, tačiau neabejotinu Butvydo palikuonimi laikytinas tik jo sūnus ir įpėdinis Vytenis.

Pucuwerus Rex Lethowie (Pukuwer, Пукувер, Butywid, Боудивидъ, БудзівID, Будивид, Budziwid, Putuwer; ? – ok. 1296) – król Litwy 1291—1296.

Początek

Brak informacji o pochodzeniu Pucuwerus Rex Lethowie wraz z Budzikidem. Większość badaczy uważa go za syna Trojdena, króla Litwy. Wniosek wynika z faktu, że król Trojden miał dzieci, a także znaczną siłę u kresu życia, aby zapewnić im własne dziedzictwo. Według późniejszej Kroniki Bychowca król Trojden nie zginął w konspiracji, lecz zmarł z przyczyn naturalnych i od tego czasu nie odnotowano konfliktów wewnętrznych w Królestwie Litewskim. Źródła zwane Trojdenem Królem Litwy. W 1286 r. wymieniają innego króla Litwy, zięcia króla Trojdena – księcia płockiego Bolesława II, który utrzymywał bliskie związki ze swoim teściem, a po jego śmierci utrzymywał je z Królestwem Litewskim, oraz zwany także jego synem, urodzonym w latach 1284 – 1286, Trojdenem I. Dlatego też doniesienie z późniejszych źródeł, że po śmierci króla Trojdena rządziła nowa dynastia, jest mało prawdopodobne i bardziej prawdopodobne, że władza została przekazana jego potomkom, prawdopodobnie synowie, z których jednym był Budziwid. Alternatywny pogląd wyraził Jerzy Ochmański, zauważając, że w dziele poetyckim Zadonszczyna Algerdowiczowie nazywają siebie „wnukami Giedymina, prawnukami Skalamenda” i wyraził opinię, że ojcem Budiwida (i Budikida) był książę Skalamend. Według Stephena Rowella Skalamend mógł być teściem Giedymina. Według Wiačaslaŭ Lieanidawiča Nasiewiča słowo „prawnukowie” mogło oznaczać „dalekich potomków”, a imię Skalamend można było zmienić na formę imienia Skomont (Skomand), które miało dwóch znanych książąt Jacwiahi. , w szczególności książę Skomand (Komant). Tomas Baranauskas nie zgadza się z interpretacją Ochmańskiego i uważa, że ​​Algerdowiczowie konsekwentnie nazywają najpierw ojca Algerdem, potem dziadka Giedymina i pradziadka Skalamenda, a przeskok przez szczebel dynastii jest daleko idący. Według T. Baranauskasa książę Komant (Skomand), jeśli jest tożsamy ​​ze Skalamendą, był albo ojcem, albo teściem Giedymina, a ten drugi prawdopodobnie pochodził z innych źródeł.

Zajęcia. Po raz pierwszy wzmianka o księciu Pucuwerus miała miejsce w kwietniu-maju 1289 r., kiedy to wraz ze starszym bratem książę Budikid przekazał Wałkawysk księciu włodzimiersko-wołyńskim Mścisławowi Danilawiczowi, aby zachował z nim pokój. „W tym samym czasie książę litewski Boudikid i jego brat Pucuwerus oddają księciu Mścisławowi swoje miasto Wałkawysk dla zachowania pokoju”. Pod imieniem Pucuwerus Rex Lethowie wymieniony jest w kronice Petera von Dusburg w 1291 roku, kiedy to wysłał armię dowodzoną przez swego syna księcia Witena przeciwko Polakom na ziemi kujawskiej (patrz podd. Problemy identyfikacji). Gospodarka króla Pucuwerusa była zdeterminowana wielką aktywnością militarną Zakonu Krzyżackiego. 3 Od 1292 do 1295 r. krzyżowcy corocznie napadali na Żmudź, a w 1295 r. udali się także do Grodna. Miasto to było zaawansowanym punktem obrony centralnego regionu państwa – Litwy – i najważniejszą bazą Królestwa Litewskiego do organizacji kampanii w Prusach. Według Kroniki Dusburga Pucuwerus rządził silnym państwem – mimo nierozerwalnego stanu wojny z Zakonem miał dość siły, by prowadzić najazdy na ziemie polskie. Zmarł prawdopodobnie w 1296 roku, kiedy Witen nazywano „Rex Lethowie”.

Problemy z identyfikacją. Józefa Edwarda ks. Puzyna utożsamia wspomnianego wyżej Pucuwerus Rex Lethowie z jednym z książąt wymienionych w Kronice Ipaćjeŭskiego (Kodeks Hipatijski) z 1289 r. – Budiwidem. Ze względu na cechy graficzne czcionki drukowanej w XVII wieku, wydanie Kroniki Dusburga może zawierać jeszcze kilka odczytań imienia króla – Putuwerus i Lutuwerus. Lutuwerus nie jest już wymieniany w źródłach prawdopodobnych, jedynie Teodor Narbutt wymienia go pod nazwą Lutawor w kontekście fantastycznych informacji i powołuje się na rękopis Raŭdańskiego i niektóre legendy, prawdopodobnie własne fałszerstwa. Prawdopodobnie na podstawie informacji Narbutta Adam Mickiewicz w dziele „Hrazyna” jeden z bohaterów wydobywa księcia Litawora, którego bliski bojar był rzekomo przodkiem autora Rymwida (zob. też Adam Mickiewicz). Najwcześniejszy wariant nazwy, który do nas dotarł – Pucuwerus, warianty Putuwerus i Lutuwerus pojawiły się dopiero w prasie XVII wieku. Najnowsze wersje zostały zaczerpnięte przez wydawców z czytania tego samego oryginału, który był źródłem lektury Pucuwerus, ale nie zachował się. Maciej Stryjkowski zobaczył listę z tego oryginału i przeczytał tam Utinuerusa. Z tego badacze wnioskują, że do połowy XVI wieku oryginał był źle czytany, a w XVII wieku, kiedy pojawili się Putuwerus i Lutuwerus, prawdopodobnie czytano go jeszcze gorzej. W tym W związku z tym należy zauważyć, że w piśmie gotyckim litery P, L i B są bardzo podobne i niewielkie uszkodzenie może powodować niepewność, a uszkodzenie pierwszej litery i tekstu w ogóle prawdopodobnie było, ponieważ skryba dla Stryjkowskiego pierwszej litery imię nie widziałem. Należy również zauważyć, że dusburgscy skrybowie często pisali c zamiast t oryginału. Stąd jedna z lektur wydawców XVII wieku – Putuwerus – być może nie najbliższa prawdzie. Jak zauważył Edvardas Gudavičius, w piśmie gotyckim r i t różnią się tylko wysokością jednego elementu, a zatem znając słabe zachowanie tekstu, można odtworzyć pismo w oryginale również jako Putuwetus. Wiadomo też, że Niemcy często i zwykle przeplatali się zarówno b/p, jak i d/t, np. syn Gyntsche Pudewiten jest w rzeczywistości synem bojara ajragolskiego Butwida. W każdym razie Putuwetus czy Buduwedus, zwłaszcza w kontekście historycznym, jest jednocześnie dobrze utożsamiany ze znanym Budziwidem, zwłaszcza że niemiecka transmisja imienia jego brata Budikida brzmi Butegeyde.

Poprzednik: Budikid, wielki książę litewski 1291 – 1295. Następca: Vytenis.

Rodzina

Rodzeństwo Butygejd (zm. 1291), wielki książę litewski (1285-1291) Gaudemunda (ochrzczona jako Zofia), księżna mazowiecka

Synowie:

• Witenes (zm. 1316), wielki książę litewski (1296-1316)
• Giedymin (domniemany brat Witenów, dokładne pokrewieństwo nieznane; ok. 1275 - zima 1341 w Wielonie), król Litwinów i Rusinów (1316 - 1341)
• Wojn (zm. po 1338), książę połocki (1315 - 13 ??)
• Fiodor (zm. ok. 1362), książę kijowski

Przypisy:

1. 1. Oczywiście jego córka Gaudemunda-Zofia, odpowiednio, mogła mieć synów
2. 2. PSRL. T.32. Kronika Bychowca. M., 1975. S.136 "I z tej spisanej opowieści księga wielkiego Dowmonta uczyniła sześciu ludzi dla swego brata Trojdena, zabitych, skąd bezpiecznie wyszedł z łazienki, a ci z jego ludzi zostali zdradziecko zabici."
3. 3. PSRL. Tom. 2. Kronika Ipaćjeŭskiego. SPb., 1908. stlb. 869.
4. 4. Ochmański, Jerzy. Gediminids – „Prawnnukowie Skolomend” // Polska i Rosja. – M., 1974. – S. 358-364.
5. 5. Rowell S. C. Išu viduramžių ūkų kylanti Lietuva. - V., 2001. - str. 58.
6. 6. Wiačaslaŭ Lieanidawič Nasiewicz. Początki Wielkiego Księstwa Litewskiego: wydarzenia i osobowości… s. 70.
7. 7. PSRL. Tom. 2. Kronika Ipaćjeŭskiego. SPb., 1908. stlb. 933.
8. 8. Puzyna J. Który był i naprawdę nazywał się Pukuwer Ojcem Giedymina // Ateneum Wileńskie. w.10. 1935. s.1-43;
9. 9. Narbutt T. Dzieje starożytne narodu Litewskiego. w.4. s.310-313; 10. CEV, s. 128.

Literatura:

• Encyklopedia białoruska: W 18 tomach / Wyd .: G. P. Pashkov i in .. - Mn .: BelEn, 1996. - Vol. 3: Białorusini – Waraniec. - 511 pkt. - 10 000 egzemplarzy. - ISBN 985-11-0068-4 (tom 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Gudavičius E. O tzw. „Diarchacie” w Wielkim Księstwie Litewskim // Feodalisms Baltijas regiona. – Ryga, 1985. - s. 35-44.
• Kraŭcevič, Aleksandr Kanstancinavič. Historia Wielkiego Księstwa Litewskiego 1248-1377 Księga 1: Od początków gospodarki do Królestwa Litwy i Rosji (1248 – 1341) / Nauka. wyd. Władimir Gołubiew. – Grodno-Wrocław, 2015. (Biblioteka Grodzieńska) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewicz, Wiaczasław Lieanidawicz. Putuwer // Encyklopedia Historii Białorusi: W 6 tomach. Tom. 6. Książka. 1. – Mińsk, 2001. – str. 8.
• Nasiewicz, Wiaczasław Lieanidawicz. Początki Wielkiego Księstwa Litewskiego: wydarzenia i osobistości – Mińsk: Płomień, 1993. - 160 s.
• Peter von Dusburg. Kronika Ziemi Prus. – M. Ładomir. 1997. 7. Puzyna J. Który był i naprawdę nazywał się Pukuwer Ojcem Giedymina // Ateneum Wileńskie. w.10. 1935. - s. 1-43.

Bibliografia

• (po litewsku) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII a.): enciklopedinis žinynas. Vytautas Speciūnas (kompilator). Wilno: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. s. 30. ISBN 5-420-01535-8.

Butywid (Pukuwer alias Butumer) – jeden z władców plemion litewskich. Rządził w latach (1291–1296). Jednym z jego synów był według Piotra z Dusburga Giedymin – dziad Władysława II Jagiełły. Wzmiankowany przez kronikarzy: Piotra z Dusburga i Jeroschina.

Przypuszcza się, że po śmierci Trojdena (w 1281/1282 r.) doszło na Litwie do rodzaju rozbicia dzielnicowego. Źródła podają kilku władców jednocześnie, np. ruskie latopisy wzmiankują pod rokiem 1285 o śmierci "wielkiego księcia" Dowmonta, pod 1289 wspominają jednocześnie dwóch władców: Budikida i Budiwida. Źródła krzyżackie wzmiankują w 1290 r. o królu Butegeyde (być może tożsamym z Budikidem), królu Maseke oraz innych "regules". Pukuwer mógł być więc początkowo jednym z wielu książąt. Prawdopodobny założyciel dynastii Giedyminowiczów. Ojciec Witenesa i prawdopodobnie ojciec Giedymina (część autorów uważa, że był wujem Giedymina). Rządził krótko i najczęściej wyręczał się synem Witenesem, ten z woli ojca dwukrotnie najeżdżał Polskę: w 1291 r. najechał Kujawy, a w 1294 r. Mazowsze.

Bibliografia

• Krzyżaniakowa J., Ochmański J., Władysław II Jagiełło, Wrocław 2006.

Przypisy

• Wdowiszewski Zygmunt, Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce, Wydawnictwo Avalon, Warszawa 2005, str. 33, ​ISBN 83-918497-2-4​.

  ---

Pukuwer (Pucuwerus Rex Lethowie) był prawdopodobnie jednym z przywódców plemion litewskich. Rządził w latach (1292?-1294). Jednym z jego synów był Giedymin - dziad Władysława II Jagiełły.

Przedstawiciele dynastii Pukuwerowiczów Pukuwer (zm. 1296), wielki książę litewski od 1292 ~ NN ├─>Witenes (zm. 1315), wielki książę litewski od 1296 └─>Giedymin (ok. 1275 - 1341), wielki książę litewski od 1316

  ~ Jewna (zm. 1344), księżniczka połocka

  ├─>Monwid (zm. 1348) książę kiernowski

  ├─>Narymunt Gleb (1300 - 1348) książę połocki

  │  ~ Maria Tokhtai

  │  ├─>Michał, zob. Pińscy

  │  └─>Aleksander (1338 - 1386)

  │     ~ Helena

  │     └─>Patrycy (zm. 1388), zob. Golicynowie, Kurakinowie

  ├─>Olgierd (ok. 1296 - 1377), wielki książę litewski od 1345

  │  ~ Maria, księżniczka witebska

  │  ├─>Andrzej (1325 - 1399), książę połocki

  │  ├─>Dymitr (1327 - 1399), książę briański

  │  │  ~ Anna Drucka

  │  │  └─>Michał Trubecki, zob. Trubeccy

  │  ├─>Konstanty (zm. 1390)

  │  │  ~ NN

  │  │  └─>Wasyl Czartoryski (1390 - 1416), zob. Czartoryscy

  │  ├─>Włodzimierz (zm. 1398), książę kijowski

  │  │  ~ NN

  │  │  ├─>Aleksander Słucki (zm. 1454), zob. Olelkowicze-Słuccy

  │  │  └─>Iwan Bielski, zob. Bielscy

  │  ├─>Fiodor (zm. 1400)

  │  │  ~ NN

  │  │  └─>Sanguszko Fedkowicz (zm. 1454), zob. Sanguszkowie

  │  └─>Agrypina Maria (zm. 1393)

  │     ~ Borys (zm. 1394), książę horodecki i nowogrodzki

  │  ~ Julianna (w lub po 1320 - 1392), księżniczka twerska

  │  ├─>Władysław Jagiełło (ok. 1351 - 1434), król Polski od 1386, wielki książę litewski 1377 - 1381, 1382 - 1401

  │  ├─>Skirgiełło (1354 - 1397), książę trocki, połocki i kijowski

  │  ├─>Korybut Dymitr (zm. 1404), książę nowogrodzko-siewierski

  │  │  ~ Anastazja, księżniczka riazańska

  │  │  └─>Fiodor Nieświzki (zm. 1442), zob. Zbarascy, Wiśniowieccy

  │  ├─>Lingwen Szymon (zm. 1431), książę mścisławski

  │  │  ~ Maria (zm. 1399), córka Dymitra Dońskiego

  │  │  └─>Jerzy Mścisławski, zob. Mścisławscy

  │  ├─>Korygiełło Kazimierz (zm. 1390)

  │  ├─>Wigunt Aleksander (zm. 1392), książę kiernowski

  │  │  ~ Jadwiga (ur. 1367), córka Władysława Opolczyka

  │  │  └─>Fiodor, zob. Połubińscy

  │  ├─>Świdrygiełło (ok. 1370 - 1452), wielki książę litewski 1430 - 1432

  │  ├─>Joanna (Kenna, zm. 1368)

  │  │  ~ Kazimierz IV (1351 - 1377), książę słupski

  │  ├─>Helena (zm. 1438)

  │  │  ~ Włodzimierz Chrobry (1353 - 1410), książę ruski

  │  ├─>Maria

  │  │  ~ Dawid, książę horodecki

  │  ├─>Wilheida Katarzyna (zm. 1422)

  │  │  ~ Jan II (zm. 1416), książę meklemburski

  │  ├─>Aleksandra (zm. 1434)

  │  │  ~ Siemowit IV Płocki (1352 - 1426)

  │  └─>Jadwiga (zm. 1407)

  │     ~ Jan III (1366 - 1405), książę oświęcimski

  ├─>Kiejstut (1297 - 1382), książę trocki, wielki książę litewski od 1381

  │  ~ Biruta (zm. 1382)

  │  ├─>Witold (1352 - 1430) wielki książę litewski od 1401

  │  ├─>Towtiwił Konrad (zm. 1390)

  │  ├─>Zygmunt Korybut (zm. 1440) wielki książę litewski od 1432

  │  ├─>Maria (zm. 1404)

  │  ├─>Danuta Anna (1362 - 1448)

  │  │  ~ Janusz I Starszy (1346 - 1429), książę mazowiecki

  │  └─>Ryngałła (zm. 1433)

  │     ~ Henryk Mazowiecki (1366 - 1393)

  │     ~ Aleksander I Dobrotliwy (zm. 1432), hospodar mołdawski

  ├─>Koriat Michał (zm. 1362), książę nowogródzki 1341 - 1347

  ├─>Lubart Dymitr (zm. 1384), książę włodzimierski i łucki)

  ├─>Jawnuta (zm. 1366)]]), wielki książę litewski 1341 - 1345

  │  ~ NN

  │  └─>Michał Zasławski (zm. 1399), zob. Zasławscy

  ├─>Maria (zm. 1349)

  │  ~ Dymitr Groźnooki (1299 - 1326), książę włodzimierski i twerski

  ├─>Aldona Anna (1309 - 1339)

  │  ~ Kazimierz III Wielki (1310 - 1370), król Polski od 1333

  ├─>Damilla Elżbieta (zm. 1364)

  │  ~ Wacław (1293 - 1336), książę płocki od 1313

  ├─>Eufemia (zm. 1342), księżna halicka

  │  ~ Bolesław Jerzy (1314 - 1340) książę halicki i halicko-włodzimierski

  └─>Augusta Anastazja (zm. 1345)

     ~ Siemion Dumny (1316 - 1353) wielki książę moskiewski

Есть​ три ​разныхъ версіи того, кто является отцомъ, дѣдомъ и прадѣдомъ ​Гедимина​:

1. ​Польско​-литовская версія: Pucuverus Rex Lethowie, Trojden и Wołk.
2. Жмойтская версія: Бутвидасъ - ​Пукуверъ​, Дауспрунгасъ - Довспрункъ и Рингаудасъ - Рингольдъ.
3. Русская версія: ​Витень​ - Witeń, Пройденъ - Projden и Видъ - Wid.

И ​эти​ три версіи противорѣчивы и непримиримы, и этотъ споръ будетъ продолжаться вѣчно.

Pucuwerus Rex Lethowie (Пукувер, Пукувер, Бутывид, Боудивидъ, Будзівід, Будивид, Будзивид, Путувер;? - около 1296 г.) - король Литвы 1291—1296 гг.

Источник

Нет сведений о происхождении Pucuwerus Rex Lethowie вместе с Будзикидами. Большинство исследователей считают его сыном Тройдена, короля Литвы. Вывод сделан из того факта, что у короля Тройдена были дети, а также значительная сила в конце жизни, чтобы обеспечить им собственное наследство. Согласно более поздним Быховецким хроникам, король Тройден умер не в результате заговора, а от естественных причин, и с тех пор о внутренних конфликтах в Литовском королевстве не сообщалось. Источники называют Тройден королем Литвы. В 1286 году они упоминают другого короля Литвы, зятя короля Тройдена - Болеслава II, князя Плоцкого, который поддерживал тесные связи со своим тестем и поддерживал их с Литовским королевством после его смерти, и также называл своего сына, родившегося в 1284 - 1286 годах, Тройден I. Поэтому сообщение более поздних источников о том, что после смерти короля Тройденом правила новая династия, маловероятно и более правдоподобно, что власть была передана его потомкам, вероятно, сыновья, одним из которых был Будзивид. Ежи Охманский выразил альтернативную точку зрения, отметив, что в поэтическом произведении Задонщина Альгердовичи называют себя «внуками Гедимина, правнуками Скаламенда» и выразил мнение, что отцом Будивида (и Будикида) был князь Скаламенд. По словам Стивена Роуэлла, Скаламенд мог быть тестем Гедимина. По словам Вячеслава Лиеанидавича Насевича, слово «правнуки» можно использовать для обозначения «дальние потомки», а имя Скаламенд можно изменить на форму имени Скомонт (Скоманд), которое было у двух известных князей Яквяхов. , в частности Князь Скоманд (Комант). Томас Баранаускас не согласен с интерпретацией Охманского и считает, что Альгердовичи последовательно называют сначала своего отца Альгердом, затем дедушкой Гедимина и прадедом Скаламендом, и переход через ступеньку династии надуман. По словам Т. Баранаускаса, князь Комант (Скоманд), если он тождественен Скаламенде, был либо отцом Гедимина, либо тесть, и последний, скорее всего, пришел из других источников.

Мероприятия. Впервые князь Пукувер упоминается в апреле-мае 1289 года, когда князь Будикид вместе со старшим братом передал Валкависк князю Владимиро-Волынскому Мсциславу Данилавичу для сохранения мира с ним. «В то же время литовский князь Будикид и его брат Пукуверус передают князю Мчиславу свой город Валкависк вместе с ними, чтобы сохранить мир». Под именем Pucuwerus Rex Lethowie он упоминается в хронике Петра фон Дусбурга в 1291 году, когда он послал армию во главе со своим сыном принцем Витеном против поляков в Куяйской земле (см. Подраздел «Проблемы идентификации»). Экономика короля Пукуверса определялась большой военной активностью Тевтонского ордена. 3 С 1292 по 1295 год крестоносцы атаковали Жемайтию каждый год, а в 1295 году они также вышли на Гродно. Этот город был опорным пунктом обороны центрального региона государства - Литвы - и важнейшей базой Литовского королевства для организации походов в Пруссию. Согласно Дусбургской хронике, Пукувер правил сильным государством - несмотря на неразрывную войну с Орденом, у него было достаточно сил, чтобы совершать набеги на польские земли. Он умер, вероятно, в 1296 году, когда Витена называли «Рекс Летови».

Проблемы идентификации. Юзеф Эдвард кс. Пузына отождествляет вышеупомянутого Pucuwerus Rex Lethowie с одним из князей, упомянутых в Ипачьенских хрониках (Гипатский кодекс) в 1289 году - Будивидом. Из-за графических особенностей шрифта, напечатанного в XVII веке, в издании Хроники Дусбурга возможно еще несколько прочтений имени короля - Putuwerus и Lutuwerus. Lutuwerus больше не упоминается в вероятных источниках, только Теодор Нарбутт упоминает его под именем Lutawor в контексте фантастической информации и ссылается на рукопись Raŭdanski и некоторые легенды, вероятно, его собственные подделки. Вероятно, исходя из сведений Нарбутта, Адам Мицкевич в произведении «Гражина» одним из героев выводит князя Литавора, близким боярином которого якобы был предок автора Римвида (см. Также Адам Мицкевич). Самый ранний дошедший до нас вариант названия - Pucuwerus, варианты Putuwerus и Lutuwerus появились только в печати XVII века. Последние версии были взяты издателями из того же оригинала, который был источником чтения Pucuwerus, но не сохранился. Мацей Стрыйковский увидел список из этого оригинала и прочитал там Утинуэруса. Из этого исследователи делают вывод, что к середине XVI века оригинал плохо читался, а в семнадцатом веке, когда появились Putuwerus и Lutuwerus, он, вероятно, читался еще хуже. В Следует отметить, что в готическом письме буквы P, L и B очень похожи, и небольшое повреждение может вызвать неопределенность, а повреждение первой буквы и текста в целом, вероятно, было, потому что писец для Стрыйковского первая буква название не видел. Также отмечается, что писцы Дусбурга часто писали c вместо t оригинала. Таким образом, одно из чтений издателей семнадцатого века - Путуверуса - возможно, не самое близкое к истине. Как отмечает Эдвардс Гудавичюс, в готическом письме r и t отличаются только высотой одного элемента, поэтому, зная плохую сохранность текста, можно воссоздать письменность оригинала также как Putuwetus. Также известно, что немцы часто и обычно чередовали и b / p и d / t, например, сын Gyntsche Pudewiten на самом деле является сыном аджрагольского боярина Бутвида. В любом случае, Putuwetus или Buduwedus, особенно в историческом контексте, хорошо отождествляются с хорошо известным Budziwid в то же время, особенно учитывая немецкую передачу имени его брата Budikid как Butegeyde.

Предшественник: Будикид, великий князь литовский 1291 - 1295. Преемник: Витенис.

Семья

Братья и сестры Бутыгейд (умер в 1291 г.), великий князь литовский (1285-1291) Гаудемунда (крещенный как Зофия), княгиня Мазовецкая

Сыновья:

• Витенес (умер в 1316 г.), великий князь литовский (1296-1316 гг.)
• Гедимин (предполагаемый брат Витена, точное родство неизвестно; ок. 1275 - зима 1341 в Вьелоне), король литовцев и русинов (1316 - 1341)
• Войн (умер после 1338 г.), князь Полоцкий (1315 - 13 ??)
• Федор (умер около 1362 г.), князь Киевский

Сноски:
№1. Конечно, его дочь Гаудемунда-София, соответственно, могла иметь сыновей.
№2. ПСРЛ. Т.32. Быховецкая хроника. М., 1975. С.136 «И из того написанного в книге великого Доумонта рассказа шесть человек были убиты для своего брата Тройдена, куда он благополучно вышел из ванной, а те из его людей были вероломно убиты».
№3. ПСРЛ. Vol. 2. Ипаченьская хроника. СПб., 1908. стлб. 869.
№ 4. Охманский, Ежи. Гедиминовичи - «Правнуки Сколоменда» // Польша и Россия. - М., 1974. - С. 358—364.

1. 5. Роуэлл С. К. Ишу видурамжиų ūk kylanti Lietuva. - В., 2001. - С. 58.

№ 6. Вячаслав Лиеанидавич Насевич. Истоки Великого княжества Литовского: события и личности… С. 70.
№ 7. ПСРЛ. Vol. 2. Ипаченьская хроника. СПб., 1908. стлб. 933.
№ 8. Пузына Ю., который был и на самом деле называл Пукувера отцом Гедимина // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. С. 1-43;

1. 9. Нарбутт Т. Дзие старожитне народа Литевского. v.4. s.310-313; 10. CEV, p. 128.

Литература:

• Белорусская энциклопедия: В 18 томах / Под ред.: Пашков Г.П. и др. - Мн .: БелЭн, 1996. - Вып. 3: Белорусы - Варанец. - 511 с. - 10 000 экз. - ISBN 985-11-0068-4 (том 3), ISBN 985-11-0035-8.
• Гудавичюс Э. О так называемом «двоевластии» в Великом княжестве Литовском // Feodalisms Baltijas regiona. - Рига, 1985. - С. 35-44.
• Крауцевич, Александр Канстанцинавич. История Великого княжества Литовского 1248–1377 гг. Книга 1: От зарождения хозяйства до Литовского королевства и России (1248–1341 гг.) / Наука. изд. Владимир Голубев. - Гродно-Вроцлав, 2015. (Гродненская библиотека) ISBN 978-83-7893-121-8
• Nasiewič, Wiačasla Lieanidawič. Путувер // Энциклопедия истории Беларуси: В 6 тт. Vol. 6. Книга. 1. - Минск, 2001. - С. 8.
• Nasiewič, Wiačasla Lieanidawič. Истоки Великого княжества Литовского: события и личности - Минск: Пламя, 1993. - 160 с.
• Питер фон Дусбург. Хроника земли Пруссии. - М. Ладомир. 1997. 7. Пузына Ю., который был и действительно называл Пукувера отцом Гедимина // Ateneum Wileńskie. v.10. 1935. - С. 1-43.

Библиография

• (на литовском яз.) Lietuvos valdovai (XIII-XVIII вв.): enciklopedinis žinynas. Витаутас Спечюнас (составитель). Вильно: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas. 2004. с. 30. ISBN 5-420-01535-8.

Пукувер, великий князь литовский