همین فردا ،
باز محرم می رسد از راه . . .
از خانه ی اعیان گرفته
ـــ تا ـــ
عمیق ِ دورترین روستا ،
می زند خیمه . . .
و ما با سنت ِ
یک رسم دیرینه ؛
ـــ با گناه وُ بی گناه ـــ
ـــ با دلیل وُ بی دلیل ـــ
می زینم
برسر
برسر وٌ سینه
ـــ اما ـــ ؛
همینکه ،
نینوا آرام ِ آرام شد
همینکه ،
نی ها از نوا افتاد ،
ما مردم دلریش ؟؟!!
باز می گردیم
به اصل خویش . . .
تو پنداری ؛
همه آموخته ها را
جا گذاشتیم . . .
به روی هرچه حرمت
پا گذاشتیم . . .
نفهمیدیم . . . چرا ؟
یکی چنگش پر از آب بود
ننوشید !
یکی شمشیر کشید تا فرق بیعت
ولی رخت حقارت را
نپوشید !
نفهمیده کلاس را ترک کردیم ؛
نه کاری با فرات داشتیم
نه دجله . . .
نه قاسم را شناختیم وُ
نه حجله . . .
همینکه ،
نینوا آرام ِ آرام شد
همینکه ،
نی ها از نوا افتاد ،
ما مردم دلریش ؟؟!!
ـــ از آن ریگزار داغ وُ تفدیده ـــ
همچو ماری
عور وُ بی احساس ،
خزیدیم . . .
ـــ تا ـــ
ساحل سایه . . .
و باز فردا ؛
آب برای ما
عطش اما
مال همسایه . . .
آهای با توام !!
مرد آجیده پیشانی
مرد احتکار . . . حاجی بازار
آری آری با توام با تو ؛
بیهوده ،
رد پایت را
پاک نکن . . .
نیکو که بنگری ؛
ـــ تا ـــ
آخر این جهان
برف است . . .
برات رفيعي
Follow Us
Like Us
